Portret në ditar!
Nuk them shumë fjalë në çaste ndarjeje
as në miqësi, as në dashuri
të jap një përqafim
a puthje në faqe…
e një pjesë nga shpirti im
Pastaj iki me hap të shpejtë
në një stol ulem i menduar
për një miqësi të bukur e të drejtë
shtrihet shpirti vargëzuar
Filloj melankolisht, të rrok mendimet
cigarja në dorë, digjet ngadalë
i mbledh me dashuri çastet, kujtimet
e me to formoj, portret në një ditar! Ylli Jahaj
Ftohtë…
Bën shumë ftohtë, zogjtë larg kanë ik
më nuk cicërojnë, ndërtojnë tjetër shtepi
të ftohtin s’e durojnë, as kur bie shi
as erën kur fryn, foletë mos u prish…
Çfarë po ndodh sot, një turmë me zogj po vijnë
në sqepin e tij çdo zog mban lule, shirit të zi
nga rruga pse u kthyen, të fohtin s’e kanë frikë
foleja i është prishur, pse lule dhe të zi shirit!
Filluan cicerimat, rreth trupit tënd vajtojnë
nga sqepi lëshuan lulet, keqardhje që po shkon
shtegtar do bëhesh ti, erdhën për të të marrë
do kthehesh prapë ti, kur qielli zi mos të mbaj… Elenitare Seitai
Kur mesnata bie
Mbi shpirtin vetmitar
Mëkatet na vishen
Si rrobe të mëndafshta
Ftesa jote e purpurt
Ma zgjat dorën e zjarrtë
Më lut të jemi bashkë
T’i presim agimet
Në bregun e bleruar
Më fton të vij
Gjurmëve të afshëta
Ku ti shtron darkën solemne
Të drithërimave të harruara
Në emër të syve të mi të zinj
E në qerpikë të rri
Një shkëlqim loti
Vardis ngjyrën e buzëve
Të dukem më hyjnore për ty
Unë poet që sëmurem
Nga vargjet e tua
Të dhuroj dhembjen time
Edhe buzëqeshjen të fal
E të lus në emër
Të darkës solemne
Mos i bezdis mëkatet… Beka Toni
Ka dite ne jetë
Ka ditë në jetë kur zemra,
Ndodh të të bëhet thela-thela.
Nga kraharori në rrugë, të të bjerë nën thembra.
Ndodh ta shkelësh, si mbi qelq a tela.
Të shpohesh, të çahesh, si përmbi gjemba.
Me këmbë ta gatuash me baltë e gurë.
Brumin ta marrësh, t’ia rrahësh prej dore.
Të ngresh sipër, të lidhesh një urë.
Tek ëndrra e nesërme, fole qiellore… Klevis Bakillari
Ti dhe shpirti…
Do të të dua edhe pas vdekjes
Pas asaj bojës sime t’hirtë.
Hyre shumë thellë brenda meje,
aq shumë, saqë m’u bëre shpirt!
Pjesë në trup nuk le pa m’prekur
Gjersa arrite në piedestal.
E di, akoma s’më ke vdekur
Do t’më vdesësh, dalëngadalë!
Më preke duart, teksa unë rrija.
Përk’dhelje ëmbël nuk them se jo
Mirëpo sa herë doja të t’shtyja.
Ti më thoje, ”më afro!”…
Duke plotësuar dëshirën tënde
Duke të mbartur në krahët e mi
N’ato shtrëngime, në buz’mbrëmje.
Ish’ hapur shpirti… Hyre ti!
Shumë kanë hyrë aty e dashur
E më pas, ikën me erën.
Kurse ti, dije ç’kërkoje.
Ndaj nga brenda mbylle derën!
Gjersa prej kohësh aty endesh
Edhe mendon të rrish aty
Pas vdekjes sime e gjallë do gjendesh
Ti dhe shpirti im, të dy! Bledi Ylli
Një zog i vetmuar
Një zog i vetmuar
qëndroi në një degë,
hidhte sytë ngado
për një grimcë jetë
Ujë, nuk kish askund
as ushqim!
Ujë, pak ujë donte
Dhe gjelbërim…
Ah! Zogu i bukur
mbi degë qëndroi,
qau duke kënduar
dhe pse s’ kish asgjë
..përsëri… jetoi
Mëngjeset e bukura me këngë i kaloi… Henrieta Pareshi
Fati ynë
Hyn e del në mendjen time
lart e poshtë ti, pa pushim
Si s’u lodhe, s’u mërzite
që ngacmon k’te shpirtin tim?
Ndoshta dhe ti e ke kuptuar
dashurinë që ndjej për ty
Si pa pritur pa menduar
më rrëmbyen ata sy!?
Shumë pyetje lindin e përgjigje s’gjej
ndoshta fati kështu qenka shkruar.
Ti në distancë, atje tej,
E unë këtu, me ty, e dashuruar! Maurisja Xhamaqi
S’jam magjistare
Unë s’jam magjistare,
por di të bëj magji
Të gjithë rruzullin tokësor
Di ta djeg veç për ty
Natën di të ndez zjarre,
Dhe ditën e shtoj me dritë
Di të shpall duel të heshtur
Deri edhe me vetë Perënditë
Aty, aty, në mes flakës,
që djeg dhe përvëlon
mes prushit të pashuar
ku dashuria mbijeton
Unë s’jam magjistare
por di të bëj magji
Di të vjedh zemrën tënde,
Përjetë dhe ta dua në përjetësi. Alexandra Adami
Duhet të marr
Nata është e errët, qielli nuk ka yje.
Hënë e zbehtë ka ikur, nuk shihet gjëkund.
Janë trandur qiejt, pak a shumë nga dhimbjet.
apo nga gjë tjetrër, që nuk e di unë.
Tani, duhet ecur nëpër errësirë,
nuk është e pamundur tash edhe kjo punë.
Nata është kështjellë, duhet marrë patjetër,
ose, në të kundërt, do të merrem unë… Ollga Selmani (farmacistja)
Kur s’mund të jem me ty
Në heshtje vetmie a britma pa zë
të ndiqen e duhen, mjaft më…
s’durohet më dhimbja e ëmbël
e fshehtë në gji
dhembje në zemër që mbas shpirtit rri…
Mbas ndjenjës e strukur mungesa vrastare
e ëmbël, e bukur dhe shumë guximtare,
s’të lë rehat… të qetë aspak
si hije, perëndim dielli a si një ujk plak…
S’do t’ia dijë…
të përndjek që të vuash
larg s’mund të rrijë
në distancë të duash…
Shpirtra dashuruar… të dy,
prani e munguar
kur s’mund të jem me ty… Xhesi Feratllari