“Panorama”
Zgjati një gjysmë orë ai takim tejet I shkurter.Ata u ndalen në një nga shkëmbinjte e breg detit që shikohej përplasja e asaj dallgë sa një shkulmë shndritur të shpërndara gjerë në ajër…
Ato krijonin ca bulëza uji si kristalet që nuk ngjajnë me asnjë kristal të prekshëm….
U takuan ballë për në dhomen e një hoteli I cili quhej “Panorama “.
Rrugicat e tij anes ishin shumë të mira e të përftuara prej një ajri veç pranveror.Asaj ane trungjet hijeshonin, lumenjte që bënin zë automjeteve ditë pas ditë .Mbushur me stola e njerëz çdo ditë.
Unë jam një vendase e këtij qyteti të bukur plot punë,gjendesha e ulur në stol pranë bregut të liqenit të qetë.
Po vozisja me ëndje ate pamje të dashuruarish te endur ferrave te një fushe shumë e shumë e valëzuar me rreze të ngrohta dielli e që diegte si ato që kalonin çdo minutë në ate rruginë të argjendttë.
Çifti ectë përbri njeri me tjetrin lusia me fustanin e saj kaq të lehtë dhe ai djaloshi I muzikës së nates me një këmishë ngjyrë jeshile e errët.Porsa u sheshuan në barë ja filluan një leximi nga I cili është pasyre e botës së shpirtit..shihnin si një shfaqje ku qenë vetë ata të dy duke I treguar njeri tjetrit se sa domëthenëse është momenti I atyshëm…..ku ishin të dy..!
Realiteti frynte panë shumë drita të hallakatura lart .
Por ata po luanin si dy të dashuruar .
-Sikur të kisha dhe unë….
S mund t’a harroj atë melodi aq fantastike e të rrallë…
-Fluturon një vezullim si një lundërtar në ajër …..ngjyra të kaltra që po shoh….-a je ti…?!
Ja ku jam në zemren tënde që po lundron jeshillkekun e gjithanshëm brenda një hoteli “Panorama”….
Ana Cara: “Panorama”
