(Vallë, pse nuk i doli dukush në përkrahje, kësaj Shqiponje Pionierje atdhetare,-në fluturim?!)
PRESIONET PSIKOLOGJIKE-FIZIKE, MESIGURI I KISHTE NGA HORRAT APO HORRET POLITIKE DHE JO POLITIKE “KOSOVARE”, QË TITON E QUANIN “PEJNGAMER”?!
http://www.mediafokus.info/vogelushes-shqiptare-iu-imponu…/…
…Do t´u rrëfejë këtu një ndodhi ” të ngjashme”, me këtë gocë shqiptare.
Nga mesi i viteve 80-ta, punoja arsimtar në një shkollë fillore të rrethit të Mitrovicës, në katundin Vllahi të Shalës së Bajgorës.
Një nga ato ditë “dimiri” të egër në robëri, sipas radhës në planprogram e kisha një orë hartimi.
Hyra në klasë e shënova temën e orës, që do të zhviloja mësimin-hartim.
E shënova orën, u ngrita, në tabelë e shënova temën e hartimit…
Krejt rastësisht, më shkuan sytë mbi tabelën e gjelbër (me nder jush)-ishte fotoja e M… Tito.
Më besoni e kisha zët kur ia shihja turinjtë, si një derri të zi, por atë ditë krejt papritur qesha, kur u gjenda përballë tij, ja pse:
dikush një dorëbardhë nga nxënësit, e kishte bërë pis foton e pisit me shpuzën e lagur e cila pasi ishte tharë nga stufa (soba) e nxehtë e druve, ishte humbur fare, korniza dukej e bardhë -kjo simbolikë më kënaqi,-sikur thoshte:
Titoja Shkjau, sot e ngriti flamurin e bardhë në malësinë tonë; -(nuk e mora vesh kurrë kush e bëri pis atë foto të Pisit).
As më shkoi ndërmend të ndaloja t´i pyesja nxënësit e klasës së 6-të kush e bëri ashtu pis, pse e bëri kraljin Tito?!
-Derisa, nxënësit u rehatuan, e morën temën e hartimit, filluan të shkruanin sipas diturive të tyre; krejt paptritur u dëgjua një trokitje në derë të klasës.
Hyr, -fola unë.
U hap dera, në klasë, i shqetësuar hyri drejtori Rizah Kurti,-Ndjesë pastë!…
-Pasi më përshëndeti mua, u drejtua nga nxënësit me zë ca të ngritur lart, e bëri pyetjen: e shihni si qenka bërë fotoja e sh… Tito, a e dini kush e bëri dhe pse e bëri…?!
-Nxënësit papritur disi u stepën, u shqetësuan!…
Duke menduar që nxënësit krejt papritur apo nga frika, mund të flisnin ndonjë emër të shokut/shoqes së tyre; derisa po qëndroja përkrah tij, pa u vonuar, pa folur askush nga nxënësit, drejtorin e preka në krah me me anën e epërme të dorës dhe me zë të vendosur (jo i qetë iu drejtova me këtp fjalë:
“Shoku drejtor, ty po e sheh që kam orën e hartimit.
Kur kemi hartim, duhet qetësi, nuk mund të kemi zhurma të tilla,
për gjëra të papritura si kjo?!
Tani, po merremi vesh menjëherë dhe qartë ne të dy:
O po dalë unë nga klasa e ti merru me nxënësit?!!!…
O më lejo mua të punoj i qetë, duke ikur ti nga klasa?!
Natyrisht, pas orës së hartimit, ti ke kohë për biseda me nxënësit….
-Drejtori duke e parë qëndrimin tim, goxha të vendosur, duke më njohur mua edhe si element jo fort i qetë, për të tilla raste; e zgjodhi mënyrën më të mirë që, kjo “fajësi” e nxënësve të kalonte sa më qetësisht.
Rizai, (dorën në zemër), ishte një burrë i ndershëm dhe atdhetar, por ama atij i duhej “të ruante rendin”; kujdesej goxha shumë mos me ia prishë rehatinë vetes dhe kolektivit të shkollës.
-Bile, kur ishim sy më sy me të si shokut të mirë i thosha në besë:
“Hë, mor burrë, shumë po ruhesh për vete, për mua dhe kolektivin, (më vinte keq t´i thosha -atëbotë isha i ri- entuziast, nuk doja të ndieja për krajli,-shpërtheja?!!!
Pra, më vinte keq t´i thosha: po tutesh ca nga regjimi.
Po, ai me maturi më fliste:
“Dëgjo F. SH, ty si herë-herë po ngutesh, a nuk e merr me mend ti mor burrë, aspak nuk ta ndien a, që po rrezikohet krejt kolektivi, pastaj dreqi e din si do të përfundojmë”!…
-Pra, ai doli nga klasa.
Nxënësit morën frymë lirshëm.
Qe besa, ishin të trandur ca?!
I frymëuar nga ajo gjendje e tyre, reagova, pa menduar gjatë ju fola:
“Hë ore trima dhe trimërsha”, -ju çfarë patët, pse u frikësuat?!
Kujt iu frikësuat, kot?
Rizait, po harruat ju që, Rizai është yni, po edhe sikur të mos ishte Rizai, ju duhet të jeni trima e trimëresha.
A mos u bë nami a?!
Pasi të mbarojmë orën, ju atë foto mund ta pastroni, eeeiii-shqiptova ngadalë….?!
Nuk desha as e mora mundimin të vonohemi më shumë.
Edhe ashtu, së paku reth 10 min, na ikën nga ora.
Mirëpo, fatbarhdësisht nxënësit kishin punuar goxha mirë, në hartimin e radhës.
Qe besa edhe unë u tregova më dorëlirë i qerasa me notat e larta,
duke menduar që, veprimi i tyre më solli buzëqeshje dhe kënaqësi atë ditë të paharruar,-të viteve në robëri.
Vlen të theksohet që, askush nga nxënësit nuk e pësoi me vërejtje, largim nga shkolla, apo me ndonjë pasojë të rrezikohej ardhmëria dhe jeta e tyre.
-Kjo qe meritë e të gjithëve; e drejtorit, e arsimtarëve po edhe e nxënësve atdhetarë/e.
-E mrekullueshme, shumë prej tyre pastaj, gjatë luftës së UÇK-së Heroike, janë rreshtuar në aradhat e saj.
Me armë në dorë e kanë nderuar malësinë dhe atdheun.
Lavdi dëshmorëve të atdheut!https://l.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.mediafokus.info%2Fvogelushes-shqiptare-iu-imponu%3Ffbclid%3DIwAR1Gi8QVyPZBdngqSARkZSjNP6RYdUe1JrWx8yzsR0QYVNGIf0lFh6mmuQU&h=AT2ReB2zcRfPFRQhXEz2B_bXyHrkeTasvBlzllyhVzwPPx1vEg_sWuh8sSh5BNryNg4-SGiiN27vBV-xpbVKQRdkfPIlulnmWb6Po–Zoo4AcPjYq-B0799A8oiSP69w
