Një letër për ty…

Flori, po e nis këtë letër me nje pershendetje. Si je? Me këte fjale qe po pres çdo dite ta degjoj nga ti, por nuk po vjen. E di qe ndoshta të vjen si e papritur pasi heshtja për nje kohe te gjate ndoshta i ka ftohur gjerat por une po ta shkruaj kete leter per te te thene qe jam ketu, kam qene dhe gjithmone do te jem. Pavaresisht nga gjithçka ndodhi ndjenjat e mia per ty nuk ndryshuan, une vazhdoj me të njejtin intensitet të të dua dhe kjo ndjenje po rritet gjithmone dhe me shume me ditet qe kalojne. E kam te pamundur, të të shoh cdo dite dhe mos te te flas, me duket sikur po me pushon zemra dhe shpirti qe me tretet nga pak. E kam shume te veshtire kur mendoj ku ishim dhe tani ku jemi, por me beso zemra ime ka vec nje emer, emrin tend. Ate emer qe e mbaj si gjene me te shtrenjte qe kam, ate qe dikur ishte gjysma ime, e zemres time, e shpirtit tim, e teresis time. Nuk dua te pretendoj dicka me këte leter, por dua te te them qe me vjen keq per gjithcka. Më fal qe u bera diçka e madhe per ty qe me pas te ikja dhe te te leje vetem dhe bosh, tashme e kam kuptuar se tek ai boshllëk qe lash une ka zene vend dikush tjeter, dhe une uroj qe ai te mos bej gabimin qe bera unë, ate gabim foshnjarak, që la njolle ne jeten tende dhe tani po tenton ta pastrosh. Tani qe po te shkruaj kete leter me duket vetja si nje budalla qe kerkon me shume se cmund te kete, po kerkon dicka te humbur tashme, po te kerkon ty, se mos ndoshta ka ngelur ndonje rrenje nga e kaluara ne zemren tende qe pret të çel sërisht, se mos ndoshta mund te kete një rikthim që të mund te mbush jetet e te dyve. E di qe eshte vone ndoshta por une u ndjeva i detyruar te te shkruaj pasi kisha shume per te te thene por dhe se ne sy nuk e di nese do te gjeja fjalet. Me fal per gjithcka, më fal per gabimet e mia por me beso qe dhimbjen e kemi ndjere njesoj sepse dhe une isha larg nga ti. Me fal, me fal, me fal. Dije se jam penduar qe nuk u bera pjese e jetes tende por vendosa per dicka pa kerkuar mendimin tend dhe pa arsyetim te forte. Me fal, me fal se ndoshta tani e di qe per ne eshte vone…
Për ty që je strukur ne thellesine e shpirtit tim, ne trupin tim jemi bere një. Në ëndërr je prane buzeve te mia. Pse dashuria ime te ndodhe e tere kjo? Per TY do te beja cda gjë, do të hyja ne zjarr do te vdisja. Tretem ne mendimet e hutuara e zemra ime gjen prehje vetem kur te kujton ty. Sa te paqelluara jane pyetjet qe ja bej vetes a thua a me do? E lehtas rrjdhin lotet.Vertet te dua pse nuk me kupton? Te shkruaj me forcen e lapsit TE DESHA TE DUA dhe do te dua gjithmonë. Edhe nese me trup do ti takoj tjetrit shpirti im do te takoj Vetem TY. Do te jesh pjese e pandarshme e jetes time. Kur trupin tim do ta mbuloje dheu i zi, shpresoj se do te me pushojne dhimbjet e zemres, lotet e derdhur per TY. Ateherë do ti takoj vetem ZOTIT shpresoj te me fal per mekatinqe ja bera vetes duke te dashur ty ma shume se veten. Lorit.
Jam shum e lenduar ne jetë kam kalu 9 vite me nje djalë qe e dashuroj ende shumë edhe qe nuk jemi ma se bashku. Fati i zi na ndau ne fillim familja e tij se nuk me donin se jam e gjakoves. Pastaj ne ishim fajtor se nuk dinim si te veprojm edhe qe kishim dashuri te madhe ai mua me dinte si grua kurse une atë si burrin timin. Oh zot pse vuan njeri pse smundem ta harroj se di si te veproj jemi nda qe nje vit. Po tani kemi kontakt përsëri, ai është martuar ka familje por e shoh se ende po duhem por mua me vjen gjynah ta takoj se ai ka familje edhe qe jemi dasht dhe duhem prapë njesoj. Dashuria thojn nuk njeh kufi as rrezik nga zemra e djegur.