E fundit rradhë që të pashë tamam më ra ndër sytë e mi teksa shihja atë fytyrë të fryrë ,me hundë disi të stërmadhe e harkuar dhe e shtruar si ndonjë rëshkitësë fëmijës me një fjalë ,disi me sa të pashë gjërë për së largu .Ajo salla e madhe me ndënjëse zinin ende vendet duke folur e qeshur njërëzit që prisnin një shfaqje për historinë mesjetare për qytetet me një grime zbulese e pjesa tjetër e saja në harrëse të plotë.Sytë e mi e harruan atë shfaqje si shkova veçmas për ta parë.Mëndjen tek e fundit,ashtu fluturimthi shkuan në fytyrën e hundës së madhe me fytyrën e vogël shumë. Njerëzit ishin me vështrim tek fytyra e tij andaj dhe qeshnin si ti hidhnin atij një thikë nën shpatull.-“Djalli vetë s’do mund të qe aq I shëmtuar sa ai”….binin thirrjet e njërëzve mbi atë fytyrë të çudishmë . Por ja që ai djalosh kishtë qënë me “Mëndje të Plotë”,kjo fjalë disi vullnerabël karshi podiumit që nuk pushonin me talljet ndaj tij.Heshtja dhe qetësia e bënin njeri ,përkundrejt të gjithëve,por ky mbante vesh mbi historinë në ekran dhe shkonte në jeten e asaj çka shihtë dhe hulumtonte në të .Duhet të reflektosh porsa të zgjohesh …….E bukura të rrinë përbrenda ndërko që nuk mund të lidhesh dot dy fjalë,ndesh për atë historinë që nesër do jetë e domosdoshëm diku,a në një zyrë ku I dihet…..
Ti me një pamje mbresëlënese ke dhe rrinë në zyrën më të mirë kur mëndjen se huazo për të karrjera e punës,ndërsa mëndja e fytyrës së hundes së stërmadhe ,pikërisht dëng në mendime kaq të përpikta I zgjidh në minutë.Pastaj e shikon atë që tallë e dënglediset në zyrën më të punëmadhes!@ana
E bukura dhe e shëmtuara, e mira dhe e keqja si pjesë e jetës njerëzore! Nga Ana Cara
