Perla Dashuri
Mbi shkëmbin e vetmisë u ula sot
Mendimet vijnë si dallgë më lagin sytë
Ëndrrat si pulbardhat që s’i kap dot
Mbi detin e mallit që po më mbyt
Zëra të brendshëm më shqetësojnë
Sirena anijesh që detin çajnë
Me vete marrin kujtimet edhe shkojnë
Si pasagjere që valixhe nuk mbajnë.
Kridhem nga shkëmbi zhytem në det
Në ujin kristal çdo gjë tashmë u ndot
Në fund të tij dikush ende më pret
Dhe unë, i trembur, dal se nuk di not…
Shikoj guralecët dhe nuk gjej qetësi
Si grimca nga jeta që u thërrmuan
Mes tyre fshihet dhe perla Dashuri
Baticat dhe zbaticat atë e mbuluan.
Shkëmbin e lashë dhe rërën shkela
Skicoj nëpër të emrin që mungon
Anijet u zhdukën dhe ngritën velat
Perla Dashuri akoma po vonon. Romeo Gegushi
Me rastin e 1 prillit, ditës së gënjeshtrës…
(Shakaja që shkaktoi tragjedi)
Djali të dashurës i dërgoi
“Ti me mua s’ke më punë
Lidhja jonë këtu mbaroi
Se një tjetër dua unë”
Lajmi si plumb vajzën goditi
Dhimbja ishte shumë e madhe
Si e çmendur ulëriti
Rëndë u plagos kjo sorkadhe
Jashtë nisi të vraponte
Ishte tym e suferinë
Kur kryqëzimin po kalonte
E përplasi një makinë
Në çast, disa kalimtarë
E nisën për në spital
Me trup e shpirt të vrarë
Pëshpëriste vetëm një fjalë
Rrugës vajza mërmëriste
Kur e çonin drejt spitalit
Ajo fjalë që përsëriste
Ishte vetëm emri i djalit
Me fytyrë kthyer nga dera
Përgjithmonë iu vent syri
Kurrë se mori vesh e mjera
Se atë ditë ishte 1 prilli
Djali që mesazhin dërgoi
Dhe shkaktoi këtë tragjedi
Dhimbjen dot s’e duroi
Dhe u mbyll në psikiatri.
Gjokë Shkurtaj Vlorë