Ashtu siç shpertheu ky virus, ashtu edhe po iken per te mos thene qe iku. I padukshem dhe pa zhurme. Erdhi duke i etiketuar disa njerez, e disa te tjere i trembi duke i larguar. Harruam familjen, njerezit e aferm, shoqerine. Arsyeja pse jetonim ishte – konkurenca mes njeri-tjetrit. Mosmirenjohja, e cila arriti piken kulminante kohet e fundit, per te fituar vemendjen e atyre qe nuk mund te arrijne dot…
Deri ne momentin qe nuk ishim takuar me njeri-tjetrin, njerezit po jetonin ne menyre te shkelqyer, te qete, ekonomi e stabilizuar per nje jetese normale. E kur na takoi, coroditi nje bote te tere, duke i burgosur, sikur natyra ti perpinte e mos ti kthente me. Por jo, natyra ishte merzitur shume pak, thjeshte i largoi njerezit nga vetja per disa muaj. Mekatet e njerezve i hodhi poshte, duke i kthyer perseri tek vetja, duke i falur ajer, dashuri, ngrohtesi, pasterti. Eshte e kote, njerezit nuk ndryshojne, e kaluan dhe kete pjese, duke triumfuar. Ndoshta te gjithe shpresonim se e vetmja shprese ne kete lufte mes natyres dhe njerezve do te ishte nje miqesi dhe ngrohtesi mes tyre. Njerezit u kthyen me me mllef, agresore, te pameshirshem ne fjalen qe thone, apo gjykimin qe bejne. Asgje nuk ndryshoi, pervecse lufta e eger ndaloi mes njerezve, duke shpetuar dhe kesaj here, thjeshte per te jetuar edhe nje dekade, por e keqja s’ka mbaruar. Ishte nje shenje per te pasur kujdes ne aksionin e rradhes. Ama, COVID-19 qellimin e arriti, bashkimin familjar, punet, gatimin ne shtepi, largimin nga kafenet, tregoi cilet jane shoket e vertete ne jete, e me pikantja, njerezit e varfer gjithmone jetojne, sido qe situata te jete…!
Blerina Mahmutaj
