Bija ime!
Atë ditë të pashë të mërzitur, të heshtur,
edhe pse ëndrrën për pak minuta kishe prekur,
fjala, buzëqeshja, ledhatimi,
t’u neveritën më shumë se mjerimi.
Unë përsëri të putha në sy e në ballë,
kuptova që kishe më shumë se një hall,
në dhjetëra lodra e personazhe të ftohta,
mungonte lëvizja e frymës së ngrohtë.
Nuk e kuptoja ç’kisha bërë,
një engjëlli pa legjione i bëhet çasti ferr,
bija ime, s’mund të të lë në vend të huaj,
as të dëgjoj nga ty fjalët: Po vuaj!
Bujare e vërtetë me ecje elegante,
ty të magjeps lindja dhe perëndimi i diellit,
dëgjo pakëz me zë të lartë e të qartë,
si vullkani i etshëm për liri, duhet të kesh dashuri!
Isidor Koti
Ku të të gjej ty, o dashuria e parë
Sonte unë e qetë aspak nuk jam,
Ndonëse ëndërroj me ty, dashuri…
Sikur në Hënë fare pranë të kam,
Dhe shihemi bashkë sy më sy…
Lodrojmë të dy nëpër hapësirë,
Lodrojmë po për ne s’ka ndryshim,
Ti në jetë qiellore, unë në shkretëtirë,
Më shpjego të lutem, me durim:
Pse mbarojnë kështu ca dashuri?…
Nisin me hov të madh e shpresë
Po ndarja e papritur ndodh për çudi,
Dhe mbetet secili vetëm në kujtesë?…
Ah, kujtimet zemrën ta përvëlojnë…
Si ato kur nga gjumi na zgjonin agimet,
Tani gjumin ëndrrat ma shkatërrojnë,
kur ndiej se më mungojnë ledhatimet.
Ato që shpirtin ma ushqenin gjithmonë…
Të kërkoj në ëndërr, më ndiz një fanar,
Të kërkoj në këngë, ku notat kumbojnë,
Ku të të gjej ty, o dashuria ime e parë?! Luljeta Gj. Pashollari
Endërrim
U nisëm me këmbë që pa gdhirë
Nëpër rrugët me gurë dhe baltë
Mërzitej nata, se gjatë pati qëndruar
Priste ditën për rrugën e gjatë
U kthyem bashkë duke shkelur
Mbi guret e mërzitur
Duke shkelur muzgun e lagësht
Dritat e makinave-lulet e gëzuara
Mbi ne dhe mbi këtë natë
Binin pa pushim. Thodhori Cerro
Gjysma fjalësh!
Belbëzon kjo natë e errët
Gjysma fjalësh, zëra gjysëm
Fllad kujtimesh, vjen e ikën
Ikjen tënde, belbëzon!
Muzgu i fundit më kujtohet
Çast, që ndoshta s’harroj kurrë
Fytyra jote, flokësh fshehur
Lamtumirë belbëzoi!
E urreva lamtumirën
Lamtu-keq, Lamtu-shporru
Përse të quhet lamtumirë?
E urrej çdo muzg tani
Sepse ty s’mund të të urrej!
Asnjë çast nuk munda e dashur
Muzgjesh mbytem në dallgët e kujtimit tënd
Përplasem me ‘to në plagët e shpirtit
Të të urrej nuk munda…
Nuk mund
E ndoshta kurrë s’do mundem
Të të dua pak më pak! Bledi Ylli
Distancë e etur
Një distancë më mban të etur
Nuk është diell as shkretëtirë…
Një burim kujtimesh, mbetur
E unë kurrë në të s’kam pirë!
Një distancë më mban të etur
Në boshllëkun që le ti
Një burim prej lotësh, mbetur
Unë në të nuk mund të pi!
Një distancë më mban të gjallë
Më jep frymën në këtë botë
Një burim i mbushur mall
Etjen time s’shuan dot
Një distancë më mban pa vdekur
Largësia “unë dhe ti”
Pranë burimit rri i etur
Çfarë të pi, lotët e mi!? Bledi Ylli
…Humbur…
Hapat e mia kaluan
dhe s’u dëgjuan aspak.
Gjurmët u fshinë u harruan,
si hiri i mbetur në oxhak.
Dhe jo, sa keq, nuk ka mbetur
një copëz thëngjill e mbuluar.
Asnjë shkëndijë aty e fjetur
nuk pret për t’u rizgjuar.
Se koha e shoi atë prush.
Dhe shpresën e vrau pa mëshirë.
E nuk do t’më gjejë më askush,
aty, nën thëngji të nxirë. Angjelina Ndoj
Pashë
Tek binte gjethja e fundit nga dega
udhëtimin e saj për në një jetë tjetër
Ndjeva trishtim
Sot dega, lindi gjethe, në vendin e gjethes së vjetër
Pema e tërë çeli
Gjithë vendi ndjen gëzim. Henrieta Pareshi
Xhelozi mes muajve të vitit
Nuk e di ku të ngeli hatri
i shkurtri muaj shkurt,
që na ike dje me bubullima e stuhi?
Ti, ndoshta nuk doje të vinte pranvera,
por ajo sot erdhi
gjithsesi!
Dhe erdhi si nuse e bukur vellobardhë
me diell e aromë lulesh,
si kurrë më parë.
I shkurtri muaj shkurt,
mos na mbaj mëri që e presim marsin
me lule sipër derës!
Ai është muaji i parë i vitit,
ai është lajmëtari i pranverës! Fejzi Murati
