Poet
Poet, ku e humbe frymëzimin,
a mos vjeshta zemërake ta ka zënë,
A mos vallë dikush ta vodhi mendimin,
dhe në kurthin tim paska rënë?!
Po pse nuk flet, por vetëm sheh
qerpikëzat duke përplasur përmbi sy?
Unë jam muza jote, nuk më njeh,
jetë nga duart e tua, më fale ti!
Frymë më dhe nga kraharori
e shpirtin tënd me mua ndave,
Por portreti im kaq shumë të lodhi,
që rri duke menduar e në halle?!
Po merre penën nëpër duar,
dhe shkruaj me frymën e dashurisë.
Nëpër shkronja do të më gjesh dhe mua,
si shpirt i madh i poezisë…! Dorina Mushi
Trotuari i nostalgjisë
Pëshpërin sonte vetmia
Bashkë me gjethet hiqet zvarrë
Trotuar, pllaka me vija
Heshtje, gjethe, trotuar…
Rrugë e gjatë e monotone
Hapa malli të pafund
Zemra do ”destinacione”.
Kurse ti, nuk nxjerr ”gjëkund”!
Shkel mbi pllakat vija-vija.
Duke ditur se ç’më pret
Në fund të saj ndodhet shtëpia
Unë k’të rrugë e bëj kaq vjet’.
Kaq vjet që shkel pllakat me vija
E humb në ‘to si një i marrë.
Dua të t’them, që nostalgjia.
Më merr sa shkel, k’të trotuar!
Dua të them që nuk të dua.
Në këtë rrugë, ç’pësoj s’e di.
Për çdo natë ecën me mua
Nga këtu, gjer në shtëpi.
Dua të them që më mungon
Ç’të të them e ç’të kuptosh
Herë pranë vetes më afron
Pa harruar t’më largosh.!
Destinacionin e di zemra.
Rrugët janë veç t’i përshkosh! Bledi Ylli
Buzëqeshja jote
Buzëqeshja jote, stoli e rrallë,
Magnet i fuqishëm, që zor t’i bësh ballë.
Që ngjan me Diellin, që ngroh e ndriçon,
Dhe vlen më shumë se çdo diamant,
që pamjen tënde zbukuron.
Është shenjë e paqes, plot mirësjellje e urtësi,
Është gjuha universale, mbushur me magji.
Lehtësisht e kuptueshme, edhe për një fëmijë.
Kur qesh buza, me ata dy sy, aty fillon
e zjarrta Dashuri… Marash Gilaj – Emigrant në SHBA
Le të thonë që u çmenda!
Laps e letër më nuk do të prek
por me shpirt do vazhdoj të shkruaj
gjakun poetik, rrugëve të pendesës do e derdh
për ty që ndjehesh e lënduar…
E bota le të flasë ç’të dojë
le t’thonë qe u marrosa, u çmenda.
por unë gjakun tim do ta përdor si bojë
e rrugët do t’i bëj pergamena.
Fjalët e shenjta të dashurisë
do jenë emri yt e fjala “të dua”
nëpër shekujt që do të vijnë
t’i lexojnë të gjithë njerëzit e dashuruar.
Si Perëndi, emri yt të jetë
njerëzit të t’kërkojnë falje për mëkatet e veta
ty të ta falin shpirtin e vet
të gjejnë atë falje që unë nuk e gjeta!
Le të thonë që u çmenda! Ylli Jahaj
Dhimbje…
Ufff! Më doli një zë nga thellësia e shpirtit.
Sa shumë dhimbje, lot, vuajtje, kish mbledhur zemra!
Nuk desha të vuaj më… mjaft!
E kapa me gishtërinj njërin cep të zemrës dhe e mbajta fort,
që asgjë… asgjë mos ta lëndojë, por kjo zemër që kam në duar,
ndjen përsëri dhimbje nga gishtërinjtë e mi që e mbajnë të shtrënguar…
Nuk di se si kjo zemër do të shpëtojë nga dhimbja
vuajtjet, lotët, mbase do kalojë, veç kur ajo të pushojë
përsëri, dhimbje diku tjetër do shkaktojë!
Në këtë botë, ka shumë dhimbje, vuajtje dhe lot
mbamani zemrën, se m’u bë copë! Henrieta Pareshi
Mall
Dy pika loti mbi sy me ranë
Befas për ty ndjeva shumë mall.
Të gjitha rrotull më duken të kota
Të dua ty, për mua je gjithë bota.
Sa më shumë të dua, aq më shumë vuaj
Ndoshta kjo është formula kur je i dashuruar
Sa më shumë të dua, aq më shumë zihemi
Dua çdo çast të jem me ty e të dy të gdhihemi.
Sa inat më vjen e sa shumë po vuaj
Bëj luftë me shpirtin, ty për të të harruar.
Po si mund ta harroj lumturinë, dashurinë
Është njësoj si të thuash “harrova të marr frymë”.
E zhytur në mall e mallëngjim
I thura këto vargje për ty, njeriu im.
Me imagjinatën time me ty unë jam tani
Gjithë bota është e imja, kur jemi ne të dy. Tefta Rakulli
“Kam nevojë”
Kam nevojë të prek
të paprekshmen ndjenjë,
kam nevojë të digjem
në të padjegurat epshe.
Kam nevojë të fluturoj
mbi retë ku s’ka fluturuar asgjë.
Ç’kohë po jetojmë në këtë botë,
atë të cilën nuk dimë asgjë,
atë prej së cilës kërkojmë
të gjejmë diçka,
logjike s’ka asnjëra jetë,
e asnjë kohe… Blerona Brao, Maqedoni
Ika… larg
Mē shih tani…
Ja…
Hapat po shpejtoj,
Të iki në një botë,
mbase të zezë.
Më shih, shëndet të uroj.
Me sy të lotuar…
shpirtshtrënguar!
Më shih, ika larg!
Më sheh dot?!
Larg…
Larg ika tani.
Mos m’i numëro hapat
Të tillë nuk ka në kthim… Kristina Mehmetllari
Do të kthehesh…
Nga udha e gjatë e mërgimit
Ti do të kthehesh…
Në kohën e dashurisë
..së madhe.
Do të kthehesh t’i mbledhësh
copërat e kujtimeve,
nëpër vargjet e shpirtit tim.
Do të kthehesh…
Mbi ëndrrat e gjata
që nuk shterojnë kurrë.
Do të kthehesh…
me mall, shpirtin tim ta përqafosh.
Do të kthehesh…
….se dashuria jonë
gjithmonë e ka një kthim.
Do të kthehesh, e unë në pragun e portës,
do jem duke të pritur.
Do të pres trokitjen tënde,
në zemrën time të sëmurë.
Ti do të kthehesh…
…e di!
Se dikur më the,
se s’jeton dot pa sytë e mi.
Ti do të kthehesh, këtë vetë ma the,
edhe pse dikur ike,
dhe shpirtin bosh ma le.
Ti do të kthehesh, i dashur,
ma thotë shpirti im.
Aty përtej portës të hidhem në përqafim,
…Se ti do të vish…! Urime Straka