Floket e tu ishin të butë, më të lehtë se vetë ajri, ndoshta me te lehte se çdo lloj materiali. Me veshtrove perseri. Nuk mund ta besoja, buzet e tua te buta dukej se emocionoheshin duke me dhuruar ate buzeqeshjen prej femije. Nuk mundem te harroj perqafimin e ngrohte, dhe aq delikat kur me pushtove ne krahe si te isha nje e pambrojtur. Kushtuar dashurisë time të pafund Visit. O.
Do doja të më zinte gjumi ne krahet e tu, të zgjohesha duke patur ty prane, te shikoja tek flije si nje femije, do të doja mos te të zgjoja asnjehere, te rrija ashtu, te mbaja frymen qe ti te flije qetesisht, por nuk mund t’i rezistoja tundimit per të të puthur, tundimit te të ndjerit te aromes së lekures tende aq ndjellëse. Te shikoja tek zgjohesh i pergjumur si nje femije i perkedhelur, dhe te shtrengoj ne krahet e mi. Çfare dhimbjeje te ndaheshe nga ti! Çfare dhimbjeje në zemer kur te thoja “mirupafshim” dhe largohesha, por zemrën dhe mendjen e lija te bente shoqeri. Ne kohen tone aq te shkurter, ne zemren time kujtimet kane mbetur te gdhendura fort dhe as koha dhe asgje nuk do të arrijë t’i fshijë. Edhe pse tani jam vetem, vetem nuk jam, sepse kam dashurine per ty qe me mban te mberthyer aq ëmbëlsisht. L. & T.
Advertisement