Shiu dhe era…
Shiu dhe era, luajnë me çadrën
E bërë qull, hyj të luaj dhe unë
Pranë detit, dola të luaj me dallgët
Me shiun dhe erën, luajta më shumë
Shiu vazhdonte, të binte akoma
Mbi çadrën dhe mua rraskapitur
U kënaqa, tek luaja e bërë qull
Si asnjëherë, se kisha pritur…
E dua shiun dhe erën bashkë
Se kanë, një melodi të bukur
Më kënaq kur personazh bëhem unë
Në lojën e tyre, si një flutur… Fleta Satka
Dashuria është bukuria e shpirtit
E shpirtit që rritet brenda një trupi
bashkë me trupin!
Trupi rritet, plaket, vdes
Shpirti rritet, plaket me ne dhe…
Së fundmi, del për t’u bërë prapë i ri…
Mjerë kush nuk ka bukuri në shpirt
S’e njohu kurrë dashurinë!
Sot për çudi trupi im mbush plot 40 vite.
Dhe sot, si asnjëherë më parë
nuk i urova vetes edhe 100, por…
Të rroj aq sa dhe shpirti do të mundë
të mbesë i bukur!
Urojani edhe ju vetes suaj sepse…
“Mjerë kush jeton pa dashuri” Bledi Ylli
Dedikim…
Një engjëll i vogël
Ish mes jush
Plot lodra, buzëqeshje
E diellit në gusht
Dallëndyshja
Ish vjersha e saj e preferuar
E këndonte plot jetë
Si dëshira e saj për të jetuar
Por nata e dimrit
Erdhi papritur
Ku ta dinte vogëlushja
Se erdhi ora për të ikur?
Ashtu mes shiut, flakës
E natës së errët
Nertila e vogël u kthye
në një kujtim për të tjerët.
Elgerta Bejto, (dedikuar Nertilës)
Rruga
Ah, moj rrugë, rrugë e gjatë,
bashkudhetarja ime e ngratë
Sa kujtime të kam rrëfyer,
sa gëzime e trishtime.
Jam larguar, për ca kohë
dhe ti shumë më mungon
Dua të eci te ti ngadalë,
ndoshta, ndoshta përgjithmonë.
Vogëlushet
Vogëlushet e mia
Si dy yje që vezullojnë
shpirtin tim ma ndriçojnë.
Qeshin e lodrojnë me gaz
zemrën lumturojnë pa masë.
Zoti më ka bekuar,
me ju si dhuratë të çmuar. Daniela Nure
Pika e lotit
Si diamante të vogla lotët
rridhnin në faqen e brishtë.
Tokën s’donin ta arrinin
që të çarat e saj t’i përpinin
Një pikë e vogël e kristaltë
mbi qerpikë u rrokullis.
Jam e fundit s’do të vdes
pas qerpikut do të mbes.
Mijëra kristale do formoj
rrugën të të ndriçoj
Syri bukur më të mos lotojë
ai të qeshë e ngazëllojë.
Qyteza e vogël, Erseka
Te ti lindën ëndrrat e mia
Te ti nisi jeta ime.
Në çdo rrugë gjurma ime,
në çdo varg kënga ime.
Rrëzë malit të Gramozit
në pllajë shtrihesh ti
Qyteza e vogël e freskisë
burim frymëzimi i dashurisë.
Bora
Në xham u afrova një çast,
pashë borën që binte jashtë
Flokët e saj të argjendtë
donin të më merrnin mendtë.
Doja të rendja si e marrë.
bardhësinë për të parë,
të mbulohesha me të bardha,
si nuse ditën e parë
Të kujtoja fëmijërinë
me topa bore rininë
Plakun e borës në tokë
hundën e tij me karotë
Por, ah, kur dielli të lindte
borën do të shkrinte
ftohtësinë do të hiqte
plakun e bardhë do të ma përzinte.
Mos harro sevdanë
Kur po ledhatoja gjinjtë e tu
Mendja më shkoi te një tjetër
Kjo kujtdo mund t’i ndodhë
Ka qenë dhe është përrallë e vjetër
Hapa sytë dhe vetes i thashë”
“Ej, ku shkon? Të gjitha njësoj janë”
Mirëpo zemra foli pak më ndryshe:
“Mos harro o shpirt kurrë sevdanë”. Thodhori Cerro
