Vijim..!
16 shkurt 2010
Sot kam që në mëngjes me dhimbje koke. Edhe kur u zgjova, kisha dhimbje koke, madje me duket se edhe në gjume më ka dhimbur koka. Ndofta ndikoi ëndrra e keqe që pashë sot…
Isha në shtëpinë e një klienti në një dhomë të zbrazët që ngjasonte si qeli burgu, por me dritare të mëdha dhe pa hekura. Në dhomë kishte vetëm një dyshek në mes dhe asgjë tjetër. Klienti ishte nje burrë i gjatë dymetrosh, muskuloz dhe me nje fytyrë që të ngjallte frike, me hunde e goje të madhe, me mollëza të nxjerra dhe sy paksa të dalë… Po më priste i zhveshur dhe shumë i eksituar.
“Zhvishu!”, më tha, sapo u futa. Unë po zhvishesha nën shikimin e tij të pacipë. Duke më vështruar mua, nxirrte gjuhen dhe e rrotullonte mbi buze duke i shpërvjelë ato. Sapo u zhvesha, me shtyu e më hodhi mbi dyshek. Menjeherë m’u hodh sipër. Përpiqej te fuste brenda meje organin e tij të stërmadh, por nuk mundej. Unë isha e kontraktuar dhe ndjeja dhimbje te tmerrshme. Mundohesha ta shtyja te gjoksi, por nuk mundja. Po ulërija nga dhimbjet. Ai eksitohej më shumë nga ulërimat e mia e mundohej te depërtonte brenda meje. Dhimbnjet sa vinin e shtoheshin. Ai vazhdonte me force të depertonte brenda meje derisa ia arriti qellimit. Me pas filloi të lëvizte trupin me shpejtesi. Levizte, rënkonte dhe thoshte fjalë të ndyra. Nuk e di sa vazhdoi ashtu. Një moment, ngriti duart nga dysheku dhe i vendosi te qafa ime. Më shtrëngoi fort dhe menjëhere, sa nuk pata mundesi të bëja asgjë. Ai vazhdonte me shtrëngonte ne qafe dhe ma perplaste koken pas dyshekut. Unë as nuk bërtisja, as nuk lëvizja dot. Një moment ktheva kokën nga dritarja dhe pashë tim bir që thërriste i lebetitur, duke qarë: “Mami, mami!”. Në atë kohë u zgjova e tmerruar dhe pashë se nuk kisha fjetur as një orë. Më nuk më zuri gjumi se po më dhimbte koka tmerrësisht në vendin ku ai po ma përplaste atë pas dyshekut, në ëndërr…
“Ngrihu, i thashe vetes, se të presin punët!”. Kisha vendosur që sot t’i bëja një “pastrim gjeneral” shtëpisë… Kisha një mal me rroba për të hekurosur. Duhet të bëja gati edhe ushqimin e djalit dhe të kontrolloja edhe atë për detyrat. “Shyqyr që ai po shkon mire me mësime e po rritet i mbarë, mendova, nuk po më shkojnë dëm sakrificat…”. Gjithe vrullin e punës ma ndërpreu zilja e derës. Ishte Lina, gruaja filipinase që flinte me djalin natën. Ajo me kujtoi që ora vajti 8 dhe duhet te nisesha për në punë, edhe pse dhimbja e kokës nuk më kishte pushuar… Mora celularin dhe thirra Ilian.
– Per 5 minuta jam aty, – tha ai, – vetëm mos më lër të të pres në rrugë në rresht të dytë, se është mbushur Athina me policë. Ka demonstratë e atje te ty është e vështirë të gjesh parkim. Po hëngra gjobë, do ta paguash ti, – shtoi ai duke qeshur. – Endaksi?
– Endaksi, – i thashë, – erdha!
– Po më çahet koka nga dhimbja, – i thashe Ilias. – Ka që në mëngjes që më dhemb. Kam pirë edhe Depon, edhe Aspirinë, por nuk më bën gjë. Ilaçi ma heq dhimbjen pese ose dhjetë minuta, por më pas, më fillon përsëri… Kam parë edhe një ëndërr te keqe. Ishallah nuk më del! – i thashë.
– Kam patur një profesor ne liqio që na thoshte: “Dhimbja e kokës është e mirë, djema, se do të thotë që keni kokë”, ndërsa për ëndrrën mos ki merak, se ëndrrat e këqia dalin për mirë, mos u shqetëso.
Por nuk ishte ashtu. Endrra nuk më doli për mirë…
Ai ishte klienti i dytë për atë ditë. Klienti i parë ishte nje plak i urtë me të cilin mbarova punë shumë shpejt. Po rrinim anës rrugës, afër shtëpisë së plakut, kur më telefonuan nga zyra. “Eshte një klient në një hotel në qendër, më thanë. Eshtë grek, por kujdes se ështe hera e parë që telefonon”. Në zyrë, siç më kishin thënë, kishin një kompjuter ku mbanin shënim të gjithë klientët, telefonin e tyre, adresat, kërkesat e tyre, si dhe problemet që mund të kishin pasur me ta më parë…
Në hotel arrita shumë shpejt, aq sa edhe ai u habit.
– Kaq shpejt? – më tha. – Këtu në hotel ishe?!
– Jo, – i thashë, – banoj këtu afër.
– Bëjmë pak muhabet përpara? – më tha ai.
– Ok, – i thashë unë, – por gjithçka paguhet. Po kaloi ora, duhet të paguash dyfish…
– E di, – më tha ai, – fola me zyrën në telefon, është 100 euro një orë.
Desha t’i thoja më shaka batutën e Ilias se “ora jonë nuk ka 60, por 40 minuta”, por nuk fola. U ula në cep të krevatit.
Ai filloi të zhvishej. Ishte një djalë i ri, jo me shumë se 27-26 vjeç, shumë simpatik, i veshur me xhinse e nje triko gjysëmgolf që këtu i thonë “zhivago”, ndofta prej filmit “Doktor Zhivago”. Mbase personazhi i atij filmi mbante nje golf të tillë…
“Çudi mendova. Një djalë kaq i ri dhe simpatik të kërkojë të bëjë seks me para?!”. Seç kisha një parandjenjë të keqe, por dhmbja e kokës nuk më linte të kthjellohesha…
– Zhvishu!
Urdhëri i tij, thuajse ushatarak, më shkëputi nga mendimet e mia. Nisa të zhvishesha ngadalë. Ai rrinte përballë meje, krejt lakuriq.
– Qënke shume e bukur edhe nga trupi, – më tha. – Sa ke që e bën këtë punë?
– As një muaj… – gënjeva unë.
– Gjynah! – tha ai, duke më fërkuar gjoksin.
– Do oral? – i thashë unë. Ai pohoi me kokë.
I vura prezervativin dhe fillova “punën” ulur në gjunjë përpara tij. Shyqyr Zotit që u eksitua shpejt se nuk kisha nerva të merresha me të. “Edhe këtë klient dhe do ta lë punën për sonte”, mendova. Nuk vazhdoja dot. Më dukej sikur më kishin vendosur në kokë një rreth metalik e ma shtrëngonin vazhdimisht. Kisha edhe një ankth që më rëndonte në kraharor…
– Tani je gati… – i thashë pas disa minutash dhe bëra të shtrihesha.
– Jo, – tha ai, – rri në këmbë dhe vëri duart ne krevat se dua ta bëj mbrapsh!
Ia plotesova dëshirën… Ashtu me kokën poshtë, dhimbja e kokës m’u shtua akoma më shumë, por nuk kisha ç’bëja. “Duro, i thashë vetes. Ishallah mbaron punë shpejt!”, por ai nuk ishte nga ata që mbaronin punë shpejt. Vazhdoi ashtu për disa minuta, pastaj më ktheu përpara duke më shtrënguar fort të dyja këmbët me duar… Vazhdoi edhe ca ashtu derisa më lëshoi mbi krevat…
Sapo mbaroi punë, pa më folur asnjë fjalë, mori celularin dhe i ra një numri. “Hajde, i tha, mbarova…”. U çova menjëherë në këmbë.
– Duhet të flasësh me zyrën, – i thashë, – ata më thanë vetëm për një klient.
– Jam i policisë, – më tha ai dhe më tregoi një copë kartoni ku ai ishte i veshur polic. – Tani do të vijë kolegu im dhe se bashku do të shkojme ne rajon. Atje do të flasim edhe me zyrën.
Ai nuk kishte mbaruar fjalen kur u hap dera. U çova menjehere në kembë, ashtu siç isha, lakuriq dhe instiktivisht vura jastëkun në gjoks… Kolegu i tij ishte një burrë rreth të dyzetave, i shkurtër e me flokë të rënë përpara.
– Vishu, – më tha, – do të shkojmë në rajon. Akuzohesh për prostitucion ilegal.
Fillova të vishesha shpejt e shpejt. Po mendoja se si të lajmëroja Ilian. Ishte hera e parë që më ndodhte kjo.
– Mund të shkoj një minutë në tualet? – i thashë policit të dytë me një vështrim lutës. Ai, pa folur, ma bëri me kokë. U futa në tualet dhe ndersa hapa dushin, i shkrova sms Ilias, një sms vetëm me tre fjalë: “Më kapi policia!”. Kisha dëgjuar se në raste të tilla ndërhynte pronari dhe të lironin shpejt, por kishte edhe raste kur rrije brenda edhe një apo dy ditë. Më shkoi mendja te çuni. Ç’do të bëhej me të?
Vijon..!
