Diell dhe hënë bashkë
Pashë diellin dhe hënën sot
Përqafuar, puthur
Si kurrë ndonjëherë
Mirëmëngjes dritë e diellit
Paske dalë herët sot
E ndjeva ndriçimin tënd
Herët ti e herët unë
U puthëm në rrugë.
Fjalë nuk thamë
Shpirtin njëri tjetrit
Dhamë.
Bardha Mançe
Mëndjet e zgjuara, shpërfillen.
Nga xhepa të mbushur me para plot.
Në turmën e revolucionit mendimtar.
Shpesh herë në krye ndodhet një idiot.
Portofole që mund të blejnë bibliotekat,
Por as dy libra si lexuan kurrë.
Gëzojnë statusin e njerëzve në karrierë.
E jo fatkeqësisht atë të qënit burrë.
Ndërkohë që gjithë kursimet tona.
Vlejnë jo me shumë se një varr.
E bota ziliqare nis e ngre krye.
Atëherë kur së keqes i bëhet dëshmitar.
LIZA BROZI
Je vonuar, sonte të prita
Të më sillje ëndrrën e mbrëmjes
Po ti nuk erdhe ,unë u mërzita. ..
Në dritare rrija dhe flisja me hënen.
Nëse në ëndërr nuk më vjen
Shumë do jem zemëruar
Sì ëngjëll dua të kem pranë
Të rrimë ashtu të përqafuar. ..
Nëse ti vjen në ëndrrën time
Nuk dua të zbardh agimi. ..
Sepse sapo të vij dita
Do ndihet prapë trishtimi.
// Anelja Lako//
Nate e padenje!
Kjo natë s’është e denjë,
e bardha gënjen, s’janë ato ngjyra,
por ca manekyra, prerë si nën shi,
që rrugët e Tiranës i veshin me gri.
Gjithë nata e natës, duket shkretëtirë,
këmbët sa u lodhën, hapa kundërshtuar,
nuk kthehen dot, kur s’kishin për të shkuar.
mendje e shkalluar, bardhësi e pashtruar.
Lart ka vetëm re të hirta, poshte gjoja petrita,
që thonë e përsërisin fraza delikate,
na fundosin hidhur në detin e zhgënjimit,
sa e zeze kjo gotë e bardhë mashtrimi!
IS.KO.
Të desha.
Të desha
pa të parë,
pa të dëgjuar,
pa të prekur,
pa të nuhatur,
natyrisht dhe
pa të shijuar.
Pa të njohur
të desha,
pa të kuptuar,
të desha pa ta ditur
as emrin,
as datëlindjen.
Ç’më duhej pasaporta,
kur gjith’ botën tënde e kisha në brendi,
kriptuar?
Të desha, pa të zbuluar!
Thonë se dashuria lind në eter…
Lediona Braho
I SHFAQUR NË PASQYRË
Ti larg…
Unë në pasqyrën tënde.
U mbylla aty si në folezën tonë.
Shoh veten…flas…qesh…
jetoj aty. Si e çmëndur…
Po,po si të tillë më mbajnë.
Lyej qerpikët…I lyej sërish…disa herë…
Poshtë tyre rrjedh loti yt.
Koha e fshin. Ndjej dorën e saj…
Ti larg…
Unë me ty në të njëjtën pasqyrë.
Koha më krehë flokët, por s’dua të dal.
Eltona Lakuriqi
