Eh, sa e sa orë e ditë më ikin duke të menduar ty, netëve përpëlitem dhe ndiej shtrëngimin në zemër, lotët më rrjedhin pa pushim derisa bien rrezet e diellit mbi dritaret e dhomes sime, atëher lotët teren nga ngrohtesia e rrezeve mbi fytyren time. Fytyra jote trazon çdo gjë në shpirtin tim, më ngacmon fantazinë. Ngado që po i hedhi syt më duket se të shoh, shoh atë buzëqeshjen tënde magjepsëse ato buzë të ëmbla, ata sy të shkruar. Ngado që e hedh dorën të parfytyroj se të prek. Ah çti bëj tani shpirtit që të do pranë dhe s’të ka afer oh zot si nuk erdhe të ma marresh këtë shpirt që të mos vuaj më! Ah çti bëj zemrës që brenda saj qëndron vetëm ti? Ti që je i vetmi më rrënjën e mbijetesës së saj! Ah ç’ti bëj syve që ndjejnë mall e duan të t’shohin dhe derdhin vetëm lot pa ndalë! Ah çti bëj vetes sime që është dashuruar marrëzist pas teje? Jam unë që të thërras me zë te shurdhër dhe vuaj brenda vetes këtë dashuri. Të dua me shpirt. E dashuruar si sot do të mbetem pas teje përgjithmonë. Dhe nëse kam lënë diçka tek ti, një ndjenjë të vogel dashurie apo respekti, të lutem mbroje, mos e fshij nga kujtesa jote. Unë do të dua deri në përjetësi vetëm ty dhe këtë fjalë do ta mbylli brenda në shpirtin dhe kurrë s’do ta tradhëtoj veten time. Nësë do të më marr malli për ty do ta gjej, ta shkruaj në skutat e kujtimeve të mija që i ruaj të pastra!! G.
