Mos u çudisni, nuk është tregim, është e vërtetë: djali i dytë i Frrok Bardhit nga Mirdita, që tani mbush 6 muaj, quhet Autochthonous. Ashtu siç ju shkon edhe juve në mendje, emri ka lidhje me ngjarjet e ndeshjes Serbi-Shqipëri…
– Si ju lindi dëshira t’i vinit fëmijës këtë emër, Frrok?
– Më 14 tetor 2014, kur u luajt ndeshja Serbi-Shqipëri, nusja ishte dy muajshe shtatzënë. E dinim që do të sillte në jetë një djalë. Atë ndeshje u emocionova shumë. Që në momentin kur pashë flamurin kuqezi me shkrimin Autochthnonous, u drodha nga emocione të mëdha dhe mendja më tha: “Djali do ta këtë emrin Authochtonous”.
– Pse?
– Ai ishte një akt që mbolli krenari tek unë, si te çdo shqiptar me gjak e shpirt të pastër patriot, në mbarë globin. Ai flamur me emrin Autochthonous më ngriti peshë. U emocionova shumë në ato momente. Ishin emocione që nuk i përshkruaj dot… Kur isha i vogël, babai më ka treguar shumë histori se si shqiptarët ishin dëbuar nga trojet e tyre etnike, në Çamëri. Veç kësaj, unë kam gjysmën e gjakut tim në Gjakovë dhe ata më kanë treguar për veprimet monstruoze të forcave mizore serbe ndaj popullit tonë atje… Të gjitha këto m’u kujtuan ato momente tek pashë flamurin të valëvitej në stadium dhe m’u drodh zemra. Ai flamur, më i bukuri në botë, është larë me gjak…
– Po gruaja, ishte dakord me atë emër?
– Ajo në fakt kishte dëshirë t’ia vinte emrin Alean, emër i cili përkthehet “dhuratë nga Zoti”, por kur pa emocionet e mia ndërsa flamuri me emrin Auchthonous valëvitej mbi Beograd, kur pa dëshirën time aq të madhe, nuk ma prishi dhe uroi me gjithë shpirt: “Ta gëzojë këtë emër!”, tha.
– Po njerëzit e tjerë, si reaguan nga ky emër i rrallë?
– Ideja që djalin tim të dytë ta quaja Autochthonous më hapi probleme në fillim në Gjendjen Civile. Punonjësit nuk po pranonin ta regjistronin dhe kishin frikë se mos do t’u fliste dikush po të vinin këtë emër. U desh të shkonte puna deri në Ministrinë e Brendshme që punonjësja e gjendjes civile të bindej t’ia regjistronte emrin ashtu siç doja unë.
Ndërsa njerëzit e tjerë, të them të drejtën, e kanë pritur në mënyra të ndryshme dhe nga më të habitshmet këtë emër. Ka pasur njerëz që ma njohin shpirtin e karakterin dhe këta e kanë pritur me shumë gëzim e dashamirësi; por ka pasur edhe njerëz që më kanë provokuar në punë, në lagje apo në shoqëri. Unë ia kam ngjitur për qejfin tim këtë emër djalit tim dhe nuk më intereson se çfarë mendojnë negativisht njerëzit dashakeqës, ziliqarë dhe shpirtligj. Njerëzit dashamirës në gjithë hapësirën shqiptare do t’i falenderoja nga zemra. Askush në këto hapësira mos merakoset për fëmijën tim. E them këtë sepse kam pasur disa bezdisje nga njerëz që fshihen pas emrash apo adresash të rreme në internet.
– Si do t’i përgjigjesh djalit nëse do të pyesë: “Pse më zgjodhe këtë emër të çuditshëm o babi?”?
– Një fjalë e urtë thotë: “Bëmë baba të të ngjaj”. Unë do ta rris djalin tim me frymë patriotike, me dashuri për flamurin, kombin, atdheun dhe gjithçka shqiptare. Ai do ta këtë në shpirt dhe zemër më shumë se unë, ndaj nuk besoj se do të më pyesë. Do të jetë shumë krenar për këtë emër të bukur dhe të madh.
– Çfarë do të bëhet Autochthonousi kur të rritet?
– Unë do t’i tregoj gjithçka për historinë e emrit të tij dhe ashtu si unë, edhe ai besoj se do të dëshirojë të bëhet futbollist i Kombëtares shqiptare. Por mbi të gjitha, dua të bëhet një djalë i mirë, i mbarë dhe i shëndetshëm, një djalë që të dojë atdheun e tij, që ta lartësoje njësoj si Ismail Morina flamurin më të bukur në botë. Me Zotin përpara, do t’ia dalim…