Petrit Selmani është nga Puka. Ai ka katër vjet që ka hapur në Athinë restorantin “Piazza Kalamaki – “O Petros”, restorant për të cilin thuhet se është një nga më të suksesshmit e qendrës së Athinës. Dhe suksesin e restorantit të Petrit Selmanit, talentin e tij si kuzhinier e menaxher, e kupton menjëherë sapo gjendesh aty. Ndërkohë që dy restorantet e tjerë, ngjitur me të, janë bosh dhe kamarierët presin të dëshpëruar ndonjë klient, te Petriti ata vrapojnë mes tavolinave për t’ju shërbyer njerëzve sa më shpejt….
– Ora është 13, Petrit, tek ty janë mbushur katër tavolina, ja tani po ulen edhe tek e pesta, ndërkohë që dy restorantet e tjerë që janë ngjitur me ty, janë bosh. Si shpjegohet?
– Të them të drejtën nuk e kam vënë re këtë. Gjithmonë kam parë punën time, që ta bëj atë sa më mirë…
– Dakord, po pse kanë ardhur te ty këta njerëz dhe nuk kanë shkuar te restorantet ngjitur? Çfarë ke ti më shumë se ata?
– Unë mendoj se njerëzit vijnë te unë për katër gjëra: ushqimin e shëndetshëm, gatimin cilësor, çmimet e lira dhe shërbimin e shpejtë dhe mikpritjen…
– Ç’kupton me ushqim të shëndetshëm?
– Me ushqim të shëndetshëm unë kuptoj një ushqim cilësor, me proteina dhe pa yndyrna. Këtë jam munduar t’u ofroj njerëzve që në fillim kur hapa lokalin tim…
– Nuk kishte lokale të tilla?
– Kohët e fundit, kur nisi kriza në Greqi, grekët “ju sulën” hapjes së kafeve e fast-fudeve, duke harruar se njeriu nuk do vetëm të pijë kafe, por edhe të hajë mirë, pra, të konsumojë ushqime me shumë proteina. Unë e them shpesh se njeriu është si puna e makinës, po nuk i hodhe karburant të mirë, nuk ecën mirë. Dhe njeriu, po nuk hëngri ushqime të mira e të zgjedhura, me cilësi, nuk “punon” mirë. Këtë pata parasysh unë kur hapa këtë restorant: Do të kisha vetëm ushqime të tilla…
– Edhe si e arrin këtë?
– Pothuajse e gjithë menyja ime bazohet te mishi dhe sallatrat. Dhe mishin e gatuaj vetëm në zgarë. Nuk e përdor as të skuqura e as të pjekura. Prodhimet e zgarës janë shumë të vështira për t’u realizuar, por janë shumë të shëndetshme, sepse të gjitha yndyrnat shkrijnë e nuk mbeten në mish. Unë bëj shumë kujdes edhe për zgjedhjen e mishit. Kam punuar në shumë restorante në Athinë, njoh tregun, di të zgjedh dhe e di ku është mishi i mirë e cilësor…
– Nuk merr më të lirin?
– Marr më të mirin, edhe pse nuk e marr shtrenjtë se, ndryshe nga grekërit që kanë qejf t i marrin furnizmet pa para dhe me pagesa të mëvonshme, unë gjithnjë marr me lekë të dorë. Ndaj marr mall të mirë…
– Rendësi ka edhe pjekja, e bën vetë?
– Po, punoj edhe vetë, edhe pse jemi tre pjekësa me përvojë. Unë kam 15 vjet që e njoh këtë zanat… Por sa rëndësi ka pjekja, ka edhe përgatitja e mishit, përpunimi, marinimi, mënyra e ruajtjes në frigorifer etj. Unë qoftet, apo shishqebapët, ndryshe nga të tjerët që i marrin të gatshme e nuke dijnë ç‘lloj mishi kanë brenda, i përgatis vetë në kuzhinë me mish cilësor. Kjo ka bërë që të na dalë nami i mirë dhe njerëzit të vijnë nga larg, për shembull, vetëm për të shijuar qoftet tona…
– Ajo që më bën përshshtypje janë pjatat e rregulluara bukur…
– Aaaa, këtë e kam merak vetë, dua që pjatën “ta hajë” syri në fillim e pastaj ta shijojë goja. Ma ka mësuar këtë babai im që ka qënë gjithë jetën kuzhinier në Pukë… Ndryshe nga grekët që, në përgjithësi vendosin në pjatë vetëm mishin, apo qoftet, ne mundohemi t’i rregullojmë bukur ato, me garnitura të shumëllojshme,,,
– Po ndonjë gjë shqiptare ke në restorant?
– Kam plot, nisur nga fotografitë e mëdha të Butrintit, Beratit e Tiranës që i shikon në mur, nga tavolinat e mëdha prej dërrase këtu në verandë e deri tek salca e kosit, apo rakia e thanës që e zien babai im në Pukë. Përgatisim edhe një sallatë që e quajmë me emrin e lokalit, njëlloj siç e bënim në Pukë, me domate e kastraveca dhe jeshillëqe të tjera si dhe qepë të njoma, njëlloj si sallata që na bënte për drekë gjyshja ime…. Edhe qoftet i gatuaj si në Shqipëri, por mos më kërkoni recetën se e kam sekret… (Qesh)
– Vijnë shumë shqiptarë në lokal?
– Shumë, se e quajnë si lokalin e tyre. Madje mjaft prej tyre, intelektualë, e kanw si qendër ku mblidhen, takohen e bisedojnë…
– Më thuaj të drejtën, e ndjen krizën?
– Jo, aspak, ndofta sepse biznesin e hapa në kohë krize. Lindi në krizë e u rrit bashkë me të (Qesh)
– Nuk ke dalë asnjëherë me humbje?
– Jo, as në fillim. Që muajin e parë dola me fitim, sepse e kisha të qartë idenë e restorantit. Gjithshka e ngrita vetë, vetë projektova arkitekturën e brendshme e të jashtme, përgatita menynë etj. Nuk dola me humbje për asnjë moment edhe për faktin se, në fillim nuk kisha të punësuar, punoja vetëm me gruan e fëmijët që na ndihmonin… Kam sakrifikuar shumë në fillim, por ja vlejti…
– Pse tani nuk sakrifikon më?
– Jo edhe tani sakrifikoj, se jeta kështu është, malore. Edhe tani njësoj si në fillim punoj 12 orë në ditë. Vij në 9.30 në mëngjes dhe e mbyll restorantin në 2 të natës. Nuk ka pushim as të shtunën e as të dielën, vetëm ne verë e mbyllim 15 ditë e për Pashkë 8 ditë…
– Sikur nuk i bie që punon 12 orë, o Petrit, por 16 orë e gjysëm….
– Mbase, nuk i kam numëruar, por jeta më ka mësuar që po nuk i ndenje punës te koka, ajo të lë në baltë. Edhe unë, edhe gruaja punojmë njësoj si në fillim, edhe pse tani nuk punojmë vetëm ne të dy. Kemi punësuar 12 vetë në restorantin tonë… Jemi 3 kamarierë, 3 kuzhinierë, 3 në larje e 3 që shpërndajnë porositë me motoçileta…
– Shqiptarë?
– Edhe shqiptarë, edhe grekë. Të gjithë me dokumeta të rregulta dhe të siguruar. Ndryshe nga shumë grekë, nuk i kam shtetit asnjë euro borxh….
– Më the në fillim që ke edhe çmimet më të lira se të tjerët….
– Po, në krahasim me tregun, janë 30 për qind më të lira…
– Si arrin këtë, se më the që nuk e merr mishin më të lirë…
– Të thashë që “mishin më të mirë e marr më lirë se të tjerët se paguaj kesh” (qesh). Arrij të ul çmimet, e para, sepse punoj vetë, punon edhe gruaja ime. Por edhe sepse, nga përvoja, e kam kuptuar se fiton më shumë duke shitur më shumë e me çmime të lira, sesa duke patur pak klientë e më çmime të larta…
– E dijnë klientët grekë që je shqiptar?
– Kurrë nuk e kam fshehur që jam shqiptar dhe jam shumë krenar për këtë. Jam krenar, gjithashtu, se me punën time, ashtu si edhe shumë biznesmentë tjerë shqiptarë këtu, po ndihmojmë që për ne të hapet një nam i mirë edhe në biznes…
– Ç’mendon per të ardhmen? Do të hapësh një restorant të tillë edhe në Shqipëri?
– Tani për tani mendoj vetëm ta zgjeroj biznesin këtu, sepse punës i do ndenjur te koka. Për të ardhmen mendoj ta shtoj biznesin në formë “franchise”, dmth të krijoj një zinxhir lokalesh me emrin “Piazza Kalamaki”, me të njëjtën mënyrë gatimi dhe arkitekturë. Shpresoj të gjej njerëz e bashkëpuntorë që të kuptojnë dhe përkrahin idenë time….
