Kushtuar mbesës Elia…
– 20 Maj ‘14
Është ditë e shënuar
Kur pa gdhirë mirë
Vjen haber i gëzuar.
– Lajmi vjen nga Niko
Vjen nga Niko Damo
Xhilda u bë mama
Niko, patera.
– Lajmi është i mirë
Është lajm myzhde
Një shpërblim i vogël
Niku, nga unë e ke.
– Nga ky çift i ri
Sot që me sabah
Lindi vogëlushja
Me emrin ELIA
– Po ashtu dhe unë
që u bëra papu
jam pak i vonuar
Por shumë i gëzuar
– Por papu i I
Nuk jam unë
Është Ilia Damo
Rrobaqepës me vulë
– Ilia jam dhe unë
Sa çudi amani!
De facto, në Greqi
Më thonë Ilia Shabani
– E moj qinoni
Popull o milet
Sa lezet ka shtëpia
Kur qan fëmija
– Ajo nuk po qan
Por ti se kupton
Ajo në të vërtetë
Këngën po këndon
– Kohët kanë ndryshuar
Nuk është si më parë
Kur i thuhej nuses
“Të vrava po s’bëre djalë”
– Ti në trungun tonë
Nuk je e vetmuar
Janë dhe 3 koricia
Por janë të larguar.
– Zabel e Nikoli
Janë në Itali
Sofia që pret motrën
Si konteshë në Greqi
– Gjysma jeni greke
gjysma shqiptare
Zabeli e Nikoli
Janë italiane.
– Ju nuk jeni gjysma
Por jeni të plota
Sepse këtë zakon
Nuk e ka më bota.
– Xhilda shqiptare
Niko Elianesi
Nga ky shartim doli
Elia hibrid i vërtetë
– Në gazeta “Intervista”
Unë po e botoj
Është gazetë me nam
E me shumë humor
– Ajo të ngacmon edhe të qorton
Por më shumë ajo të thumbon
Këtë gazetë të madhe
Ku Kaso Kosa shkruan
– Më shumë s’di të shkruaj
Sepse nuk jam gazetar
Në fakt, jam agronom
Për bujqësi di çdo nom. Shaban Jahollari
Adil Brahim Kaloshit, atdhetar, bamirës, dijetar…
E njoha Adil Kaloshin, djalin nga Bytyçi/ që jetën e tij e ka nisur nga “hiçi…”
Trim edhe i zgjuar me plot shokë e miq/ lindur edhe rritur në fshatin Viliq…
Shtëpia e parë në mes shumë oxhaqesh, për bujari dhe pajtim gjaqesh
Që në rini, Adil Brahim Kaloshi/sytë nuk i ndante andej nga Vermoshi…
Si djalë me diplomë dhe me shumë kulturë/ s’mundi ta duronte jetën nën diktaturë!
Ndaj kishte vendosur për t’u arratisur…/ Një natë pa hënë, sapo qe të ngrysur…
E kishte ndarë mendjen se ose në burg/ ose çaj ferrën e shkoj në Salsburg!
Këtë ia tha nënës me shpirtin copë e çikë/ a mos, Adil, i tha, për ty kam shumë frikë
Më mirë të rrimë te shtëpia jonë, e dashur/ Edhe pse të varfër e me zemrën e plasur
Ah, moj nënë e dashur, s’mund të bëhem “urë” / kur njerëzit po na i vret, kuçedra-diktaturë.
Porse më ka thënë mua një mik dijetar… / Jetë plot “pallavra” e krejt pa lezet!
Ndaj do të ecim drejt andej nga pyjet / këtë natë pa hënë, me drejtim nga yjet…
Drejt fatit tonë për të “gjetur” Evropën / them që ta marrim me vete edhe lopën
Kushdo që të na shohë, se kjo është e mundur / T’i themi që po e kërkonim këtë lopën e humbur
Dhe ja po kthehemi, tani për në shtëpi / se shyqyr që e gjetëm në këtë nahi!
Dhe bashkë me nënën e me lot në sy / e mbajte busullën drejt për në Veri…
Pas disa ditësh, nëpër pyje dhe ferra../ qave, kur ju dolët ndër shtetet e tjera…
Mësues ke qenë, 3 herë i dekoruar/ por kjo më shumë t’u duk e “merituar”
Dhe koha tregoi se ti kishe të drejtë/ për jetën e bukur që ndërtuat vetë…
Atje në Salsburg, patriot e atdhetar / je një bamirës, por je edhe dijetar…
Krijove familje dhe bëre shumë punë/ çudite Austrinë se kudo le gjurmë…
Hajër panë prej teje Kosova e Tropoja/ Nga fjalët e tua, si mjalti nga goja…
Ndaj edhe populli, të ka “pagëzuar”: / “Adil Ambasadori” por i pagabuar!
Kushdo që njeh Adilin ka njohur një thesar, / Njihet në Salsburg, shqiptari – lapidar…
Lapidar me vepra, me punë e me fjalë/ “kollo” tropojani – “lapidar” i gjallë…
Për Bytyçin shkrove shumë monografi / me qindra faqe, plot art e dashuri!
Ndaj edhe jetën aq shumë po e gëzon/ se për të tjerët duket sikur jetoni
Krenohet Bytyçi që të ka ty djalë/ krenohet Shqipëria, o tropojan i rrallë,
Ndaj “labja” Lida e fëmijët të duan shumë/ se Adil “Kollosi” për shekuj ka lënë gjurmë
Te festa e shtëpisë time, i pari që ke filmuar/ Dhe Jashar Demiri, s’ta paska harruar
Se erdhët nga Austria me kamerat në dorë/ Bashkë me Islam Laukën, ecët nëpër borë
Ndaj në jetë ju paçit vetëm progrese, shëndet e fat dhe kudo suksese
Miqësisht, me dashuri, nga Shqipëria, Prof. Dr. Jashar Demiri.
Ju siguroj se me 2 Maj 2018 do të emërtohet shkollë me emrin tuaj… Shkolla “Adil Kaloshi”
Nga unë, Flamur Bërdëllima, urime për ju:
– I dashur Stefan Vuçani! Sa mirë ndihem intelektualisht kur ti vjen për kafe. Onturazhi ynë, është i përbërë nga matematicienë, pianistë etj. etj. Por, ti je ti; me kujtesën fantastike, kulturën enciklopedie dhe zemrën flori! Të uroj gjithë të mirat e kësaj jete, shoku im i shtrenjtë!
– Për nder, sa herë dëgjoj këngëtarin Vaskë Curri, përlotem. Ky talent i madh i Përmetit dhe gjithë Shqipërisë, që në pamje rrezaton vetëm mirësi. Të uroj jetë të gjatë, ty, Artist i Madh!
– Prapë një përmetar! Këtë radhë është presidenti i firmës së famshme të luleve “Kaleshi”. Si nuk plakesh, o njeri! Sa kujtime kam me ty, u bëfsh 100 vjeç!
– Nuk e di kush janë botuesit e gazetës “Laberia”, po si zanatçi i gazetarisë (dhe jo lab), them se është një ndër më të mirat në Shqipëri! Fakti që ata botojnë një gazetë për vendlindjen, i nderon shumë. Tjetër gjë është se aty shkruan edhe miku im Albert Xholi, të cilin e dua dhe respektoj shumë. Urime!
– Para nja dy numrash, pashë tek “Intervista” një ekstrakt nga libri i mikut tim të shtrenjtë Stavri Kristo. Ngjarja ndodhte në Rusi, por trimëria qe brenda Stavrit! Siç të kam thënë, gjithnjë: “chapeau”, i dashur mik. Të heq kapelen, pra!
– Siç ta kam thënë, edhe disa herë kur kemi pirë kafe, qetësia dhe këmbëngulja janë dy tipare të qenësishme tek ti, i dashur Ilir Meta. Kjo ka krijuar vërtet një shkollë drejtimi të Kuvendit! Të uroj jetë të gjatë dhe ma përqafo fort Rexhepin, komisarin tim të shtrenjtë!
– Nuk është puna se foli Kryeministri, apo se është fjala për një program, por realisht, rigjallërimi i minierave, është jetik për Shqipërinë, kështu që të uroj t’ia dalësh mbarë me dinjitet, detyrës së Drejtorit të përgjithshëm të Minierave, i dashur miku im, Mehmet Hasalani.
– Ky Izet Culli më ka hyrë fort në zemër me artin, po edhe korrektesën e tij. Kështu mbetsh përherë, miku im mjek dhe shkrimtar!
– Më kish marrë malli, i dashur Paulin Radovani, prefekt i Shkodrës. Po të pashë gjatë vizittës së K/Minitrit në Shkodër. Ndërkohë, duhet ta dish se sa herë pi kafe me Tom Doshin, të kujtojna me shumë respekt. Të përqafoj fort!
– S’para shoh më emisione politike, po ndryshon puna kur vjen e enjtja, se shoh tre miq të mitë aty te Blendi: Artan Hoxhën, gazetarin e Nevvs-24, Andrea Stefanin dhe dobësinë time, Artan Hoxhën tjetër, drejtor i J.S.B-së. I uroj të tre fort nga zemra për mendimet e vyera.
– Edhe tani që shkova në Shkodër, për këto inagurimet e fundit, naftën e mora te Gega-oil. Kam folur vetëm në telefon me Paulinin. Disa të tjerë i kam takuar te zyrat, aty te “Kullat e Fidelit”. Sinqerisht, më bën përshtypje edukata e punonjësve të pikave, por edhe aty të administratës. Ju uroj gjithë të mirat!
– I dashur, Met Muça! Të kam çuar disa mesazhe, tani po të shkruaj. Jeta (siç e di ti ma), nuk është vetëm vaj ulliri safi, apo bakllava… Ti tani ke “Levën e Arkimedit”, dhe mbi të gjithë, gjithë atë njohje. Ndaj, them se rreshtohesh te të lumturit. Pa folur për zemrën flori! Urime!
– Rasti i ditëlindjes, më jep mundësin të të uroj “Edhe 100, miku im, Armando Duka”. Ky përvjetor të gjen në krye të një futbolli shqiptar, vërtet dinjitoz. Të fala Gonit dhe Verit.
– I kam ende të freskëta emocionet nga bisedat me ty, i dashur Kreshnik Collaku. Në qendër ishte babai yt dhe mësuesi im i truqishtes, i paharruari Shaban. Përfitoj nga rasti të të uroj unë dhe miku ynë Stefan Vuçani!
Përshëndes mikeshat e mia duke filluar me Dorina Sadikun, Anita Kolen, Fluturen Kj. Floren Kj. Luljeten Kj. Përshëndes dhe dy Marsidat nga Kj. Dhe 4 Anat, Anën Korçë, Anën Kj. Anën Tr. dhe Anën Shk. Në veçanti dua të përshëndes mikun tim Artur Jakun. Me respekt për të gjithë ju, nga Dolce Baci.
