Të zgjohet dua
Nuk di në duhet të qaj a të qesh
Turpin tim, ta vesh a ta zhvesh
A mos vallë në këtë turmë që heshtja ka zaptuar,
të gjithë jan’ në gjumë e unë jam zgjuar?
Kërkoj mes turmës si mua të tjerë,
me shpresë se nga gjumi këtë turmë do nxjerr,
se në këtë gjendje nuk do duroj dot edhe shumë,
ah sikur të mundesha, të flija dhe unë…
E me turmen te rreshqisja, pa ëndrra në radhë
…për ëndrra të prisja ….
Thertorja është hapur, fjetina gjithashtu,
thikat stolisur, e mund-gjaku gjer në gju,
padronët predikojnë se pas vdekjes është parajsa,
oh, janë kaq të bukura fjalët… E shkëlqejnë, gjasa!….
Një kufomë, varur në çengelat e sistemit,
unë, ti e miliarda të tjerë,
të vaditur me anestezi, përmbytur me iluzione,
vjedhjen e shpirtit për të mos ndier…
Por unë jam zgjuar dreqi e marrtë,
sepse nuk kam ëndrra, nga ëndrra jam gatuar,
dhe kur shoh këtë turmë të vendosur në radhë,
ndihem i pashpresë e ndihem i vetmuar…
Ndaj thërras e çirrem…
…Nuk trembem mos ndryshon radha,
e thika e kasapit më shënon mua të parin,
nëse mbi gjakun tim do të vdes përralla,
mbi të vërtetën e di, do të ma ngrenë varrin!
Veç të zgjohet dua, të zgjohet, të shpërthejë,
mos të rrij e mekur, e fjetur dhe e mjerë,
të ngrihet nga gjumi, të vërtetën të vështrojë,
e me këmbëngulje drejt saj të marshojë…
Veç të zgjohet dua e shpirtin ta ndjej,
se si pergjumja në heshtje i vjedh,
ëndrra e deshira, arsye për të jetuar …
…kjo nuk eshte jete, por lufte për t’mbijetuar
Nuk e di, të qaj a te qesh?…
…monolog i trishtuar e një shpresë që nuk vdes! (Jeton Shehu)
Fluturim fantazie
Ai shikimi yt i ëmbël…
Më bën me krahë të fluturoj..
Më çorienton, më çon në ëndërr
Në një përrallë të jetoj…
Imagjinata në mendjen time
Më çon në ishull tropikal
Dhe fillon e bën xhirime
Ne të dy në rol të parë
Në atë botë krejt magjike
Palmat gjigande bënin freski
Poshtë tyre ne, pinim pije ekzotike
Përballë kishim detin plot madhështi
Në gjirin e tij ai i ftonte
Dy shpirtrat tanë të dashuruar
Me ujin e tij t’i freskonte
Nga dielli i nxehtë i përvëluar!
Më pas vjen muzgu… Eh, ç’bukuri!
Horizonti mbushur ngjyra
Det e qiell një të dy
Shpërthim, romancë gjithë natyra
Një zjarr i ndezur; unë dhe ti
Përqafuar fort qëndronim
Yjet kishim për çati..
Më shumë se kaq, s’kishim ç’kërkonim! Laerta Kajtani
Ndjenja në varg të lirë
Unë jam malli yt, e dashur
Ai çast pa fjale orëve të vona
Ku i flet territ a vetes symbyllur
Me shpresën që unë të dëgjoj…
Jam kujtimi yt, nuk diskutohet
Kujtimi yt i vetëm gjer në mani
E në puthjet që dhuron atë dhurohen
Ti i mbyll sytë! Arsyen e di unë…
Domosdo që jam dëshira jote.
Era që fryn mbi ty çdo mëngjes.
Jam epshi yt i fshehur e i ndrojtur
Që vjen sa herë më sjell ndërmend
Edhe loti që rrëshqet mbi faqen tënde
Ka diçka nga unë edhe ai.
Të jenë vallë lëngu i shpirtit lotët?
…unë jam tërësisht gjithë shpirti yt…
Nëse është qielli aq sa duket
Atëhere për ty jam i pafund.
E nëse bëj pjesë në gjithë qenien tënde
Ndodh sepse jam dashuria jote e vetme
Nëse qielli është i pafund
Atëhere unë jam qielli yt! BLEDI YLLI
Largësia
Largësia është si errësirë,
ma shton mërzitjen,
pret dashurinë si pemën e mbirë
filizat t’i rriten.
Largësia s’është e mirë
buzëqesh si tinëzare,
atë që i fal shpirtin e dlirë
ta largon fare.
Largësia punë më prish
(Mos pastë kurrë!)
jo thjesht ndjenjat më gërvisht
Qenka torturë. ANILA MATAJ
PA SHKAK
Ke hije të rëndë pema ime,
hijet në mua kanë zënë vend,
nuk di shpirti në ç’zhgjendërr mërgon,
sonte…
Ke hije të rëndë pema ime,
edhe pse dielli rrezit nga pak,
une fikem,
kujtesa ç’më rri në prag,
sonte,
nën qerpik njomen hijet,
ashtu pa shkak… Alma Tefa
E putha…
E putha shiun të të ndjej më pranë…
Në k’të natë të errët, ku nuk gjendesh ti…
Ato pika shiu zemrën seç ma vranë..
Për të patur pranë, lagem unë në shi… Maurisja Xhamaqi
Kështjella e dashurisë
Një ditë të bukur u deha,
Më rrëmbyen flatrat e poezisë,
Në prehër më ulën, u preha,
I hapa shtigjet dashurisë.
Humba vorbullave të mendimeve të mia
Lapsin rrëshqita mbi letër, qetë-qetë.
Nga ujëvara e shpirtit derdhej dashuria.
Përhapej dallgë-dallgë mbi fletë.
Dhe eca kështjellës së saj,
Mendueshëm, por edhe me gëzim.
Ia ndjeva aromën dhe bukurinë,
Si parfumin natyrës në blerim.
Sa hov i fala kureshtjes,
S’po ndaja dot ku fillonte e vërteta.
Në isha unë pushtues i kështjellës,
Apo i pushtuar mbeta brenda! Klevis Bakillari
Të ëndërrova ty…
Të ëndërrova… Ti ishe Romeo,
Përtej kohës… Unë Zhulietë
Historia e një dashurie,
Në të kaluarën e thellë
E ndjenjave të ngrohta,
Dëgjimi qe… latin
Mrekullisht… i gjallë.
Sytë e mi magjepsur,
nga këngët e dashurisë,
Momente të lëvduar, fjalë e pafjalë,
Duke pritur buzët e tua
Mora frymën tënde, të dashuruar.
Ëndërrova magji,
Aroma dhe shije …
shtrirë në shtratin e tragjedisë,
Ti Romeo dhe Zhulietë unë
Pimë… u dehëm nga pasione pa fund… MARI MAR
Blerta