Tre kurrnacë ishin dikur
emrat Skruc-Mak-Dak i kishin
Ishin bërë kockë e lëkurë
thua dysh në xhep nuk kishin
Krehoheshin si kursimtarë
që problem për para s’kishin
Por, si shkopinj ishin tharë
kockën dhe lëkurën kishin
Të tre kishin një mendim
që të tre njëlloj shpenzonin
Bënin jashtë mase kursim
paratë rrinin numëronin
Një ditë Skruci humb një lirë
por te shokët nuk tregoi
Duke kërkuar i ranë sytë
u humb lira, iku e shkoi
Orë me radhë ai kërkoi
s’e gjeti, kot u mundua
Vajti shokëve u tregoi
u sëmur e s’u shërua.
Hynë dy të tjerët në kërkim
Kurse ky vdiq nga meraku
S’morën pjesë as në varrim
për një lirë u prish gjaku
Pa pushim ata kërkuan
së fundi e gjeti Maku
Episodet s’përfunduan
Dakut në tru i ra gjaku
Daku vdiq nga pikëllimi
se fatkeq ai kish qëlluar
Maku ra vdiq nga gëzimi
sapo lirën pa në duar
Të tre vdiqen për një lirë
Si të ndaheshin? Ishin shokë
S’tregoi Zoti pak mëshirë
Për një lirë i çoi në tokë… Astrit Balliu
