Një letër për ty…

E dashura ime, më mungon e dashur si gjithmone! Por sot është me e veshtire se dite te tjera, sepse deti ka kenduar per mua, e kenga ishte ajo e jetes sone sebashku. Me duket se te kam kenduar, ndërkohe qe shkruaj kete leter, e ndjej parfumin e luleve nder fusha, qe gjithmone me kane kujtuar Ty. Tashme keto gjera me lejne indferent. Vizitat e tua jane bere teper te rralla, e disa here kam dyshimin se pjesa me e rendesishme e imja, po me rreshqet lehtazi larg edhe perse une sforcohem. Kur jam vetem, të therras e gjithmone dhimbja ime arrin kulmin. Ti mundesh akoma te gjesh menyren per tu rikthyer tek une. Mbrëmë naten te kam pare ne enderr… Ishe ne breg te detit…. era fershellekte mes flokeve te tu, e ne sy kishe ende ndricimin e perendimit te diellit… Mbetem i mahnitur duke te shikuar mbeshtetur ne gur. Sa e bukur je, një bukuri qe s’e kam gjetur ne asnje femer tjeter. Ngadale eci drejt teje dhe kur me ne fund kthen veshtrimin e me shikon, kuptoj qe edhe te tjeret ishin mahnitur e po te shikonin. E njeh? Pëshperisnin ziliqar, e nderkohe qe ti me buzeqesh, pergjigjem me pastertine e te vertetes: Me shume se zemren time…! Te arrij dhe te mbeshtjell me krahet e mi, rrethoj kete moment me shume se cdo tjeter. Eshte momenti per te cilin jetoj, e kur ti i pergjigjesh perqafimit tim, leshoj veten ketij momenti… Më në fund serisht kam paqe.. Ngrej doren dhe te prek faqet nderkohe ti ul koken dhe mbyll syte. Duart e mia jane te ashpra mbi lekuren tende te bute, e per nje cast pyes veten nëse do te kthehesh mbrapsht (pendohesh), por e di qe s’do jete keshtu… Nuk e kam bere kurre, e ne momente si keto qe kuptoj drejtimin e jetes sime. Unë jam ketu, per te dashuruar, për të shtrenguar ne krahet e mi, per të të mbrojtur.. Jam ketu per te mesuar nga ty, e te marr ne kembim dashurine tende… Jam ketu, sepse nuk ka asnje vend tjeter ku dua të jem…!