Princesha ime
Në jetë kam njohur shumë princesha
Nerajda ëndrrash e perëndi
Më donin ndoshta edhe i desha,
…deri atëherë, kur erdhe ti!
Në jetë kam prekur unë të bukurën
KËshtu mendoj a nuk e di!
Dhe poezi shkrova për fluturën,
…deri atëherë, kur erdhe ti!
Thonë që të bukurës s’i gjendet fundi
Por ”shtatë” në botë janë mrekulli
Kështu mendoja dhe unë ”i humburi”,
…deri atëherë, kur erdhe ti!
Edhe atëherë çdo gjë mbaroi
Për të fIlluar përsëri
Ti princeshë dhe nëna jote,
…jeni për mua, mrekulli! Bledi Ylli
Përhumbje dashurie…
Më ndodh të përhumbem mbi valë.
Të bisedoj me detin dhe hënën.
Të flas me yjet dhe shkumën e bardhë.
Shpesh më ndodh të pres ardhjen tënde.
Ndjej që nga sytë më bulëzojnë pika lot.
Shpesh kjo çudi më ndodh nëpër ëndrra.
Ndodh të kujtoj burbuqen që më dhurove.
Në vazo e ruaj si kujtimin më të shtrenjtë.
Shpesh me shfaqet imazhi yt nëpër natë.
Në ëndërr marr puthje nga buzët e tua.
Me tretesh netëve si vegim dhe shkumë
Marr frymë, parfumi ngatërrohet ne shpirt.
Është malli që më djeg shpirtin si prush.
Çdo ditë me shikim përtej detit të pres.
Pres ardhjen tënde
i shtrenjti i zemrës sime. Anonymos…
E përse?
E përse të flas për vdekjen?
E përse t’i trembem asaj?
Mos vallë mendoni se kam frikë?
Gjersa kam lindur
Vdekjen gjithmonë pranë e kam
Do t’i gëzohem diellit hënës
Dhe jetës ku vrapoj çdo ditë
Dhe s’kam përse t’i trembem vdekjes…
Jo, asnjë çikë. Thodhori Cerro
Vajza dhe Nëna
E pashë një vajzë tek qante mbi një varr
Me fjalë zemre, për nënën vajtonte
Të lutem nënë, thoshte shpirti i saj
Dhe hapte krahët e varrin përqafonte
Dil e shiko, kemi ardhur për Ty
Ku zëri, me lotët e shpirtit trazohej
Nga mërgimi nënë, erdhën vëllezërit e mi
Por nëna nuk mundej, nga vdekja të zgjohej
Trishtimi më hyri, në rrahjet e zemrës
Për atë vajzë, që shpirti aq shumë i qante
U ula dhe unë, mbi varrin e zi
Ku dheu nga ne, nënën e ndante!
Qava me fjalë, por brenda në shpirt
Se vajza thashë, e donte më shumë
Por e dija dashurinë e asaj nënë për ne
Se nusja e djalit, isha dhe unë! Fleta Satka
S’kam asnjë kujtim
Nga ti unë s’kam asnjë kujtim
Kur ike ti, asgjë s’më le
Me shpirt do përmallohem unë
Paçka se ti asgjë s’më dhe
Do të largohem diku larg
Erën e malit do marr pas
Koha larg do të më çojë
Por do mbetem ajo që jam
Thellë në zemër do ta ruaj
Atë kujtim që ti s’le dot
Me mall do t’i flas harresës
Kohës do t’i them derdh lot.
Nga ti unë s’kam asnjë kujtim
As fjalë, as shkrim, as poezi
Doja të ishe ti pjesa ime
Por ja që humbi kjo dashuri. Thodhori Cerro
Humbje
Kur ti erdhe tek unë
Unë isha thjesht një njeri
Prisja të vinte dikush tjeter
Ajo e thjeshta dashuri
Dielli përflaku flokët e tua
Flokët u duken aq bukur
Në ëndërr m’u bëre si flutur
Unë prapë mbeta ai
Heshtja e natës dheun mbuloi
Humbëm njëri-tjetrin ne
Kështu mbrëmja na harroi
Dita kur erdhi, s’pyeti për ne. Thodhori Cerro
Jam ulur pranë dritares
…e për ty po mendoj
Për dashurinë që patëm
dhe ndarjen që shumë na lëndoi
Shikoj qiellin asnjë yll
atij nuk i mungon
Por në jetën time
mungon ti
E i lutem hënës një dëshirë
Të ma plotësojë…
Te vij atje te ti
e vetmja gjë që dëshiroj
Papritur një hije me erdhi pranë
më përqafoi e më tha disa fjalë:
Unë o shpirt ty të dua
vdekjen time duhet ta pranosh
e një dashuri tjetër të kërkosh
Doja ta përqafoja
por ai u zhduk ngadalë
si vesa mëngjëseve përmbi petal.
Kaluan ditë, javë ndoshta edhe muaj
largimin tënd e pranova
Po ti e di, o engjëlli im
Që edhe pse s’jeton më
TË DUA AKOMA. Oskeola Hazizaj
Sa shumë njerëz të kësaj toke
Sa shumë frymë brenda një jete
Shkelim dheun e një bote
E gjithkush njĕ botë më vete!…
Egoizmin sot hidh tutje
E mos mbaj mëri më kot
Dashuri dhuro dhe puthje
Atë që ka nevojë kjo botë…
Hiq mërzinë që mban për dore
Harroji hallet për njĕ ditĕ
Bëhe jetën më gazmore
Edhe për pak do ik’ ky vit… Bledi Ylli.
