Nuk e di ç`më shtyri të të shkruaj në këtë natë të gjatë. Nuk jam poete, por më beso se këto fjalë nuk dalin nga koka ime, por nga zemra. Dalin nga thellësia e zemrës, aty ku je vendosur edhe ti. Po të shkruaj, se më mungon sonte ashtu sikur i mungojnë detit valët, si qiellit yjet, si syrit loti. Më beso se të dua shumë. Më beso se ti dhe vetem ti sundon në zemrën time. Ti je ai për të cilën kam pritur gjatë, pa ty jam gjysmë. Do të jap gjithëçka dhe do të heq dorë nga gjithëçka për ty, nga vetja ime dhe nga gjithçka që zotëroj. Do të jetoj vetem për ty. Do të pres, pa marr parasysh sa. Gjithmonë do të tregohem e duruar ndaj teje. Kurrë nuk do të detyroj për ndonjë gjë, as edhe me fjalë. Dua tëtë udhezoj ty, të të mbroj dhe të ruaj nga çdo e keqe. Dua të ndaj me ty mendimet e mia, zemrën, trupin dhe gjithçka që kam. Jam e gatshme të të degjoj gjithçka që ke për të thënë. Nuk dua që të ndermarr as edhe të vdes pa bekimin tënd. Ili.
Te dashurit tim. Arsyeja që unë jetoj je ti. Arsyeja që unë vuaj je ti. “Kujdes në dashuri” këtë fjalë shpesh e thoje ti. Nuk jam në gjendje që të përulem e as të shkruaj për dashurinë time të madhe por vuajtja… dhe vuajtja u bë forcë fizike, e jo kurrë forcë shpirtërore. Ti je ende shpresa e jetës time, e më shumë se çdo gjë tjetër të dëshiroj në këtë botë. Kujtimet e mira tani më mundojnë, e më mundojnë pa ty. Sa do te isha e lumtur sikur te perqafoja gjithëhere…te te them të dua…ta dhurova dashurine…do te beja çdo gje qe te bej te lumtur. Ti je kujtesa e veçantë e jetës dhe zemrës time dhe shpresoj e do të luftoj që të jesh gjithmonë. Në fillim, atëherë kur fillova të njoh aftësit e tua, kërkoja forcë që të them se te dashuroj me shpirt por kisha frike mos te humbja te terin..mora guxim ne fund dhe ehh mu duk se isha me e lumtura ne botë. Por më në fund duhet të pajtohem me realitetin qe s`mund te bëhesh i imi, edhe pse te kam afer me zemer e me trup large. Lili.
Advertisement