Eksperimenti “Univers 25” është një nga eksperimentet më të frikshme në historinë e shkencës, i cili, përmes sjelljes së një kolonie miushesh, përpiqet të shpjegojë shoqëritë njerëzore…
Idenë e “Univers 25” e pati shkencëtari amerikan John Calhoun, i cili krijoi një “botë ideale” ku qindra miush do të jetonin dhe riprodhoheshin.
Në mënyrë më specifike, Calhoun ndërtoi atë që quhej “Parajsa e miut”, një hapësirë e projektuar posaçërisht ku miushet kishin bollëk të ushqimit dhe ujit, së bashku me një hapësirë të gjerë jetese.
Fillimisht, ai vendosi katër çifte miushesh që shpejt filluan të riprodhoheshin, çuan në një rritje të shpejtë të popullsisë së tyre. Megjithatë, pas 315 ditësh, riprodhimi i tyre filloi të ulej ndjeshëm. Kur numri i miusheve arriti në 600, krijua një hierarki midis tyre dhe pastaj u shfaqën të quajturit “të pafatët”. Miushet më të mëdhenj filluan të sulmonin grupin, duke rezultuar ne sulme ndaj shumë meshkujve, të cilët filluan të rrezoheshin psikologjikisht.
Si rezultat, femrat nuk i mbronin më dhe në vend të kësaj, bëheshin agresive ndaj miushëve të vegjël. Me kalimin e kohës, femrat treguan sjellje gjithnjë e më agresive, elementë izolimi dhe mungesë të interesit për riprodhim. Kjo solli një normë të ulët lindjesh dhe, në të njëjtën kohë, një rritje të vdekshmërisë te miushet e rinj.
Më pas u shfaq një kategori e re miushësh meshkuj, të quajtur “miushet e bukur”.
Ata refuzonin të çaftësoheshin me femrat ose të luftonin për hapësirën e tyre. Gjithçka që i interesonte ishte ushqimi dhe gjumi. Në një moment të caktuar, “miushet e bukur” dhe “femrat e izoluara” përbënin shumicën e popullsisë.
Sipas Calhoun, faza e vdekjes përfshinte dy faza: “vdekja e parë” dhe “vdekja e dytë”.
E para ishte e karakterizuar nga humbja e qëllimit të jetës përtej ekzistencës së thjeshtë, pa dëshirë për të çiftëzuar, rritur të vegjlit ose të gjeje një rol brenda shoqërisë.
Me kalimin e kohës, vdekshmëria e të vegjëlve arriti në 100% dhe riprodhimi arriti në zero.
Tek miushet në prag të zhdukjes, u vu re homoseksualiteti dhe, në të njëjtën kohë, rritja e kanibalizmit, pavarësisht ushqimit të bollshëm.
Dy vjet pas fillimit të eksperimentit, u lind fëmija i fundit i kolonisë.
Në vitin 1973, ai vrau miun e fundit në “Universin 25”. J.Calhoun e përsëriti të njëjtin eksperiment 25 herë të tjera, dhe çdo herë rezultati ishte i njëjti.
Puna shkencore e Calhoun është përdorur si model për të interpretuar rrëzimin shoqëror dhe studimi i tij është pikë kyçe për studimin e sociologjisë urbane.
Aktualisht po shohim paralelizma të drejtpërdrejta në shoqërinë e sotme. Meshkuj të dobët, të feminizuar me pak ose aspak aftësi dhe pa ndjenja të mbrojtjes dhe, femra tepër të shqetësuara dhe agresive si dhe pa instinkte amësore.
[Marre nga WEB]