Ditlindja e saj e bukur për një varg arsyesh është edhe një ditë gëzimi në familjen tonë. Brunilda Sota Hoxha, motra ime e artit, erdhi mes nesh në estradën e Fierit, siç vjen një motër e vogël që sjell një fllad të freskët që e gjallëron gjithë familjen e estradës me artistë me përvojë, aktorë orkestrantë dhe këngëtarë. Në skenën tonë të qytetit të Fierit u ngjit një zë i ri, një ritëm i ri, një zhdërvjelltësi e re. Ajo pushtoi vëmendjen e artdashësve, ajo nisi të konkuronte me ne, aktorët që, si të thuash kishim në dorë pushtetin dhe filloi të kërkonte edhe ajo pushtetin e saj! Dhe e kërkonte me një këmbëngulje siç nuk na kish “bezdisur” njeri. Bruna jonë nisi të zgjidhte me këmbëngulje ca këngë që disa njerëz në Komitetin e Partisë së Fierit zunë të mos flinin rehat. Këngëtarja e re u përhap në fushat e këngës popullore, u ngjit në kodrat e gjelbëruara të këngëve lirike dhe mori përpjetë edhe më lart, në malet me maja të këngëve epike. Dhe kulmi i pushtimeve të Brunës sonë ishte robërimi i muzikantit më të mirë, talentit më të shquar të orkestrës, Rikut. Ferit Hoxha, Riku, u bë dhe komandanti i orkestrës, por ajo e robëroi edhe kur qe ushtar edhe kur u bë gjeneral! Bruna Sota u bë nusja Rikut, dhe siç përdoret termi “dhëndër brënda”, ajo u fut “nuse brënda!”
Përpara sytë tanë ajo u bë gjithnjë më e pjekur gjithnjë e më e dashur e më e kërkuar nga publiku i gjerë.
Që atëherë, me këtë motër të shtrenjtë ne thuajse nuk u ndamë më. Koncerte dhe shfaqje në të katër cepat e vendit tonë të bukur. Yjet u vërtitën në hapësirat e qiellit dhe ne, u pamë krah për krah edhe në qytetet e kontinentit amerikan, Nju Jork, Hartford, Cleveland, Toronto, Myrtle Beach, Fort Lauderdale. Dy familjet tona u bënë tok, fëmijët tanë u vëllazëruan më tej, kurse miqësia dhe bashkëpunimi i dy burrave tanë, Rikut dhe Pëllumbit e bëri lidhjen tonë të pandarë.
Sot Ditlindja e Brunës është gëzim. Urimet tona janë sa të shprehura aq dhe në thellësitë e shpirtit: Vite të tjerë, sa më të shumtë, deri në 100 e më tej, por të gjithë vite të lumtur! Të këndoftë goja dhe zemra, Bruna, për lumturinë e më të dashurve të tu edhe për lumturinë e artdashësve të tu të panumurt!
Advertisement