Një letër për ty…

Sa shumë mall, sa dëshpërim, sa vuajtje, sa shumë dashuri ndiej për ty sonte, në këtë natë, i dashuri im. Sonte ëndrrat dhe kujtimet per ty i kam këtu grumbulluar në shpirtin tim në zemren time. Më beso ndihem e vetme në këtë botë të madhe e humbur si një e huaj ku në errësiren e harruar dhe e hidhur në nje qoshe pa skaj. Mes ëndrrash që dikur i pata, që jeta m’i ka ofruar njëher kur isha me ty, e ndjej veten të dëshiruar për pak çaste, e për pak ngrotësi, e për shumë dashuri, tani në zemren time mbretëron acari që më ngriu zemren, e bëri akullë! Sonte shoh një dorë që s’më bindet, shoh dy sy që të kerkojn, ty i dashuri im dhe ndjej një zemër që ndoshta s’më përket mua, ndjej dashuri që më përbin krejt trupin dhe pastaj shpirtin, mendimin, gjakun, nervat dhe çdo qelizë të qenies time. Ti ndoshta imagjinon çdo të thot të duash dikend në heshtje, në këtë largësi të mallkuar, të mendosh dhe të kalosh ditët përgjysëm. X = 😀
Të jetosh çdo çast kur një pjesë e qenies tënde jeton larg dhe aq më keq kur e di që se a te Don. E ç’rëndësi ka për mua, veç ekzistencës tënde. Vetem një herë të jem me ty të qendroja një minutë, atëher e kisha lutur zotin që të vjenë dhe le të më merr në atë botën tjeter sepse asaj bote i takoj pa ty!!! Vivi.
E filloje kete leter me shkruar per ty, me fjalet më te embla te zemres dhe shpirtit tim te lenduar. Ne keto çaste kur e shkruaj ndjehem e emocionuar, me mërzi, pikëllim dhe vuajtje te pafund brenda zemres sime, dhe me lot te pa ndalë ne syt e mi te permalluar per nje dashuri. Kur nuk do te mundem tia fal vetes nese diçka gabova me ty, e nuk po di gje çka beri ndryshim te madh ne mes nesh, kur nuk desha te lendoj as veten time. Leta.