Si mundem unë tani jetën ta vazhdoj? Si mundem vallë unë të të harroj? Ditët e kaluara do mbesin kujtime. Një yll i shkeputur nga ëndrra ime. Shumë perqafime me lot e me vaje. Si mundet jeta neve të na ndajë? Asnje nuk desha ashtu si ty. Me mall i putha ato dy sy. Tani me harro mos me kujto me mua. Edhe pse un ty shume te dua. Te them mos vuaj te lutem shko. Nje herë ne jetë ti me degjo. Me ler te vuaj edhe per ty. Me ler te vuaj per ato sy. Nesti Durres.
Asgje smund te jetë sic ishte me pare. Nje gjysem dashurie nga ty e vrare. Sepse kemi brenda vetes dicka teper. Dhe ate qe ruaj une gjysma tjeter. Por sot te ndara jan ato vec e vec. Ashtu sic jemi te ndarë un dhe ti. Tek njeri rri ajo qe nuk di te vdese. Dhe i vdekur pa nje varr tek tjetra rri. Ndodh rrall te shihemi ne sy te heshtur. Un qe s’vrava kam pjesen tende te vdekur. Mbeshtjell me urrejtje mbeshtjell me malle. Ti qe vrave ke pjesen time te gjalle. Nesti Durres.
