Tërë jetën me u mundu… Hakut nënës nuk mundemi me iu ofru! Në jetë kam mësuar shumë… Të falem nënë që më do dhe më ke uruar pafund… Me asgjë s’mund të të krahasoj! Me asgjë, s’mund të të zëvendësoj! Gjitha të mirat i kam, por pa praninë tënde asgjë për mua vlerë nuk ka! Çfarëdo që kam përjetu… Të falem nënë që më ke eduku. Kur lodhem… Kur mundohem të çlodhem… Pos prehërit tënd, askund s’mund t’prehem! Çdo gjë kisha dhanë, për ledhatimin tënd tani… Më mungon shumë, zemra të ndjen pafund… Asgjë në jetë më shumë nuk du, se fëmijët e mi me i eduku si t’i dua une. Nënës time që e dua kaq shumë! N.
Sikur një pikë shi te perfaqesonte dashurinë time ndaj teje dhe sikur ti te me pyesje se sa shumë te dua, më beso se vetëm shi do te binte. Prit, prit, mos bjer ne gjumë, se dua te them “te dua shumë”. Naten e mirë e gjumë te embël, më jep nje puthje e me shih në ëndërr. Përse sonte edhe yjet nuk shkelqejnë? A thua edhe ato mungesen tende e ndjejnë? Te lutem, mendo pak ne mua dhe ne zemren tende ruaje nje vend per mua. Të dua shumë, nëna ime. F.
