Është dhimbja, dhimbja çfarë? Të bën të fortë, po ëndrrat? Të bëjnë të shikosh me syrin tënd një tjetër botë. Përse? Sepse ndonjëherë realiteti mund te jetë i veshtirë. Po zemra? Mendonte Zemra? Zemra është enigmatike, te ben te perjetosh momente qe nuk shihen por ndihen. Besoji asaj! Po syte? Nëqoftëse arrin te përqëndrohesh, brenda thellësise se syrit gjendet nje game yjesh, ku mund te vozitesh ne qendren e universit. Po universi? Është bardhesia e shpirtit tend. Po sikur te njolloset? Buzeqeshi errësires, mos ki frikë, brenda teje gjendet forca e shpirtit kurajoz. Buzëqeshi, po jeta çfarë është? Ne jete te gjitha provonohen, është si nje torte, duhet ti provojmë te gjitha pjeset, madje dhe me te hidhuren! Askush nuk tha qe jeta është e lehte, por ja vlen të jetohet!
Qeshi me vete, nuk pajtohem me askend se s’kam te drejt të të dashuroj! Nuk besoj se do jem prap me ty, megjithate nuk mund t’i ve kapak zemres sa here qe ti therret emrin tim. Netëve te gjata sa herë qe mbylli sytë para me dalin ditet e shkruara, kurre nuk mund ti harroj shikimet e tua ledhatuese që më thernin zemren, që më shponin shpirtin, me sjelljet e tua shpejt u bere pjese e jetes sime, u bëmë te afërt njeri me tjetrin dhe megjithate shume fjale mbeten pa u thenë. Mbrëmë të perqafova fort ne enderr, e dija se se shpejti do te perfundoje kjo ndjenjë, tash nga dita ne dite kuptoj sesa e rëndesishem je per mua, mirëpo nese te pelqen mos mu lajmero, qe te dy fundin e kemi ditur qe në fillim.