– Historia ime vërtetë më bën të mendoj se ndodhem në udhëkryq. Shkurt e me pak fjalë kam 9 vjet që jam e martuar, e dashurova, por problemet filluan që në natën e parë të dasmës. Ai nuk më preku me dorë, dhe kështu vazhduam, bëja çdo gjë dhe ju përkushtova familjes sepse bëmë dhe një fëmijë. Kemi pasur rrallë mardhënie seksuale dhe u ndamë për pak kohë por u ktheva sërisht sepse më këpuste shpirtin djali, por edhe im shoq është i mirë në çdo gjë tjetër. Por ama nuk i dha kurrë rëndësi problemit tonë, por kur u bashkuam sërisht, ngela përsëri shtatzënë dhe bëra një vajzë. Vajza sot është 4 vjeçe dhe nuk kemi kryer kurrë më mardhënie, u ndamë për një vit por prej fëmijëve u bashkuam përsëri, për ata nuk mendova më për jetën time. Jam 30 vjeçe dhe më vjen keq për veten time, im shoq nuk e di çmendon, sepse jam lodhur ta pyes e ta pyes. Jam mbyllur në vetvete, përkushtohem familjes, i respektoj por nuk e di sa do të durojë më ky shpirti im. Nuk është se ndjej që kam nevoja personale, sepse jam ftohur, por kam nevojë për dashurin e tim shoqi, dhe kam frikë sesi do të jetë fundi. Them gjithmonë, të kem fëmijët mirë dhe për ata çdo gjë e bëj, por kam filluar të ndihem e pafuqishme sepse më mungon im shoq… Nuk di si të veproj, si ta zgjidh këtë kleçkë?
Advertisement