Plagë dashurie…

Hape pak zemren te lutem mos vajto. Hape pak dritaren e qiellin shiko. Hapi pak mesazhet dhe fjalet e mia lexo. Te kam perjet ne zemer ti kete mos e harro. Pse jetojm larg asgje sna pengon. Se ky shpirti im vec per ty po jeton. Sa lule ka pranvera te gjitha kan arome. Por lulja me e bukur eshte dashuria jone. Andi durres.
E di shume mire gjithçka ka nje funde. Ndaj nuk trishtohem per netet pa gjume. Nuk di ne te kujtohen ditet plot me shi. Nuk di në të mungon ty fjala dashuri. Keshtu sbuzeqesh fati ku dashuria shkon. Për njërin është absurde por tjetri e beson. Kështu është dhe per ne ketu ska perjashtim. Ne ikem dashuria per njeriun ska me sherim. Tjetri nis e luan të tjerë dashuron. Njeri qendron e vuan gjith jeten e kujton. Andi Durres.
Nëse për ty jam emër. Ti për mua je zemër. Nëse për ty jam poezi. Ti për mua je dashuri. Nëse për ty jam ëmbëlsira e preferuar. Ti për mua je ylli që rrugën ma ke ndriçuar. Për Zemrën time nga Princi i saj.
Një dhe një bëjnë dy. Unë do të dua vetëm ty. Pesë dhe pesë bëjnë dhjetë. Unë do të dua përjetë. Qoftë plus minus a barazim. Unë do të të dua ty shpirti im. Për Zemrën time nga Princi i saj.
Si të të nxjerr nga zemra ime, kur ti je bere nje pjesë e saj, si më thua të të harroj kur dje ne ishim të pandarë. Nesër si do mund të të shoh a mund të të përshëndes, apo te bej sikur ste njoh a do mund te duroj te mos vdes. Andi Durrës.
Në sytë e tu kur të shihja një dridhje më pushtonte një ndjenjë e fort e rrallë zemren ma sundonte pasqyrë shikimi largët ish ky veshtrimi im më dukej se aty shikoja fatin tim. Oh sa shumë të ndjeja sa shumë të ëndërroja me qiellin më të pastër me ty sec fluturoja. I prekja yjet djellin s’më trembin jo stuhitë me ty isha e fortë asgjë nuk kisha frikë nga Dolce Baci
Lumturia më e madhe është kur jam me ty oret janë të shkurtra kur jemi bashkë të dy oh sa të lumtur do jemi deri në përjetësi. Edi që zoti me të vertet më ka krijuar vetëm per ty dhe ti je krijuar për mua sepse më së shumti nga të dashurat e tua ti më do mua. Eh tani të dashurat e tua jane te kaluara dhe të harruara se më dashuron vetëm mua. Prandaj të lutem mos u largo se vetëm ty të kam mos më ler se vetëm e jotja jam mos më tradhëto se nuk e meritoj mos më lëndo se do ta lëndosh njeriun që me gjithë zemër të do mos e lër një zemër të pafaj dhe shume të dashuruar se të lëndon i madhi zot që të ka krijuar. Nga Dolce Baci.
Mos me pyet të lutem dhimbjen shumë e durova? Se kur të humba ty as vetë se besova. Mos më pyet te lutem sesi akoma egzistoj, kjo nuk është egzistencë, unë tani vetem ëndërroj, mos me pyet te lutem as per dhimbje as per lot. Nuk kam me forcë ate histori nuk e them dot. Mos me pyet te lutem sesi mund te rri pa ty. Kur vec me trup jam ketu me shpirt e zemer jam tek ti. Andi Durres.
Të dua me the dhe si era shkove, më prit se do te vij por ti u harrove, ndeze tek unë nje zjarr pa oxhak, more flakë nga flaka ime e unë u shuajta pak e nga pak. Te prita. Eh sa shumë të prita me mbyti vetmia. Dhe zjarrit te dashurisë si mbeti më as shkendija. E pabesë u tregove e su bere më e gjall. Me thave nga ndienjat me trete në mall. Ta dish se me vrave zemren ma coptove. Ti shkove pergjithmonë as falje sme kerkove. Nga buzet e tua as lamtumirë sme the. Me more zemren hua dhe kurre sma dhe. Më more gjithçka, çdo ëndërr e çdo shpresë. Më more jeten time më mirë më lër të vdes. Andi Durrës.
Parajsa ime je ti. Ditet e merzitshme ti mi kthen ne lumturi. Sa herë që zemra ime ty te kujton, ajo rreh fort gati sa spushon, gjithcka me ty me duket mrekulli. Të dua zemra ime jeta ime je ti. Andi Durres.
Je një yll magjik qe vjen nga pafundesia. Je hëna qe ndriçon ëndrrat e mia. Ti je dielli që më ngroh. Ti je ëndrra që unë shoh. E tërë bota je per mua o krijesa e bukur vetem ty te dua. Andi Durrës.
Nëse nje dite largohesh. Te lutem mos u kthe më kurrë. Dhe unë e kam nje organ ne trup quhet zemer e jo gur. Nese do të më lëndosh mos me kerko më kurrë në jetë. I lenduar jam qemoti sherimin akoma se kam gjetë. Nese kam gabuar me ty te kerkoj falje. Në tunelin e errët qe u futa nuk gjeta rrugëdalje. Unë nga ti skerkova asgje as ti mos kerko nga une. Plagë mbi plagë nuk sherohen vec zgjerohen me shume. Andi durres.
Po te shkruaj zemer ty prej merzisë. Të tregoj se me dogji flaka e dashuris. Me dogji kjo flakë krejt me përveloj. Ndoshta do te kesh rast ti te lexosh keto vargje. Shumë kamë deshirë te dije ti pa mua a u kenaqe. Apo ndoshta as ti aspak kenaqesi. Ndoshta të mungoj un sic me mungon mua ti. Andi Durres.
Më dëgjo për ty po flas, ndjej shumë për ty dhe nuk dua të të humbas. Që kur ke hyrë në jetën time është bërë më e shpeshtë buzëqeshja ime. Ndjenja për ty sa vjen dhe janë shtuar, je mendimi im i parë kur nga gjumi sapo jam zgjuar. Kam shumë fjalë që dua të ti them unë, por për momentin po e mbyll me një të dua shumë. N. & S.
Ajo ishte e çmendur, ai habitej me çmendurinë e saj, ajo qeshte me zë kur ishte me të… ai i thoshte të ulte zërin sepse kishte njerëz përreth.. ajo sillej si fëmijë kur ishte me të, ai thonte që nuk duhej të sillej ashtu sepse ishte e rritur. Ajo e bënte të qeshte, ndërsa ai mezi mbante veten që të mos qeshte me lot. Ajo e bënte të ndihej fëmijë por ai e dinte që nuk duhej ti ndodhte kjo… Ajo ishte ndryshe dhe atë e luante mendsh kjo mënyrë e saj e të qenurit. Cdo ditë ajo e bënte atë si vetja dhe atij i pëlqente ky ndryshim dhe pse nuk e pranonte. Derisa një ditë iu afrua e përqafoi fort dhe i tha: “Dua të më infektosh akoma më shumë me çmendurinë tënde… L.
Mos më lër dhe kur xhelozia ime të të bëjë të acarohesh, mos më lër as nëse të lodh ndonjëherë me indiferencë të momentit. Mos më lër dhe nëse mbrëmjeve më zë gjumi përpara teje e të lë vetëm. Mos më lër dhe nëse shpesh nuk të flas siç duhet mbase dhe të lëndoj. Ti e di që unë nuk dua askënd më shumë se ty. Ti e di që në jetën time je ndjenja më e pastër… Ti e di që unë nuk do të të zhgënjej kurrë. Roni.
Gënjyem veten se mund të ndaheshim si miq, i kthyem shpinën njëri-tjetrit, mjaft mirë e dinim që diçka na u thye në shpirt. Mund të ishim gjithçka veç jo ashtu siç pandehnim. Sot ndjenjat i mbajnë mëri dashurisë. Rrugët tona u ndanë sikur kurrë të mos ishin bashkuar. Thellë e më thellë u zhytem në largësi. Ajo që dikur ishte prekje tashmë është e ndaluar! Irini.