N’ato udhë që kam kaluar…
Shpirtin më nuk e dërgoj…
Dhe pse malli e ka mbuluar…
Asgjë më, nuk është njësoj!
Asgjë s’mbetet e përjetshme…
Përveç erës në pranverë…
Që kur fryn e ngrihen gjethe…
Sikur shpirtin tim e merr!
Sikur zërin e mbyt heshtja…
Edhe bota humbet ngjyrë…
Shpirti mundet nga kureshtja…
Fantazon, veç një fytyrë..!
Sikur zemra arratiset…
Trupi endet kuturu…
Shpirtit tënd s’i gjenden viset…
S’kanë adresë dy sytë e tu..!
Mbrëmja sonte nuk po dukej…
Hënës i kish’ dhënë fuqi…
E në dritë errësira strukej…
Sikur nata s’do të vi’..!
Në vizione të pafjetur…
Në pasione fshehur-gjallë…
Një dëshirë mbeti e etur….
Krejtësisht , zhytur në mall..!
Thashë, atje ku kam kaluar…
Shpirtin kurrë nuk e dërgoj…
Kur është shpirti i përmalluar…
Mundet kush ta komandojë?! Bledi Ylli