Me sa duket, edhe kjo fushatë zgjedhore nuk po i shpëton imoralitetit politik, hipokrizisë, gënjeshtrave dhe mashtrimeve të skajshme. Tipik është prostitucioni politik dhe moral i ish deputetit të PS-së, Arben Ahmetaj, sot i vetëdorëzuar nga arratija në frontin opozitar të PD-së. Entusiazmi me të cilën u prit Ahmetaj në PD dhe në qarqet e saj fliste sikur iu kishte ardhur një dhuratë nga qielli. “Robi” i vetëdorëzuar u vlerësua nga ata si një mundësi e artë, si thëmbra e Akilit nga duhet të nisë rrëzimi i pushtetit. Në të njëjtën kohë, edhe mbrojtja ndaj skllavit të vetëdorëzuar, u deklarua e një rëndësie të veçantë, gati strategjike, në interes të frontit opozitar.
Koha po vërteton se çështja po merr gjithnjë e më tepër karakter tragjikomik. Komikja lidhet në deklaratat e Ahmetajt se atë e kanë emëruar me zor në postet ministrore në pushtetin e PS-së, jashtë dëshirës dhe vullnetit të tij; se ai është i pastër e i papërzier me korrupsion, se nuk ka vjedhur asgjë dhe se pasuritë maramendëse të evidentuara nga SPAK, sipas tij, janë gënjeshtra. Të ishte gjallë i madhi Shefqet Musarai nuk do të rrinte pa i kënduar vargjet “…me zor ministër vanë e më vunë”!
Partia Demokratike, duke qenë në krizë identiteti dhe ekzistence, “robin” politik të vetëdorëzuar, Ahmetajn, mundohet ta përdhunojë deri në ekstrem, duke shfrytëzuar si karakterin e tij të dobët, adoleshencën politike, edhe mangësitë e theksuara kulturore të tij. E bukura këtu është se vetë PD-ja e kishte cilësuar kohë më parë si “Tigri i korrupsionit shqiptar”. Çuditërisht, sot, tigri është kthyer në lepur e kameleon i ekspozuar në kopështin zoologjik të Berishës, i cili po e kthen fenomenin “Ahmetaj” në një kalë beteje për fushatën zgjedhore.
E gjitha kjo ka një shkak të fortë që përbën edhe anën tragjike. Mungesa e alternativave demokratike, shterimi i ideve brenda këtij subjekti politik, kriza e besimit në radhët e elektoratit, mungesa e një lidershipi serioz, e të tjera, synohen të fshihen pas fenomenit “Ahmetaj”. Kulmi i ironisë dhe i komedisë arrin kur leksioni Ahmetaj përbën bazën e propagandës, objektivat, argumentat, modelin dhe shembullin e fitores në PD. Janë detashmentet politike dhe mediatike të PD-së që depërtuan thellë në vrimën e miut ku fshihet “tigri” për të marrë informacione sa herë ndihet në krizë Partia e Berishës. Madje, dukej sikur arratisja e tij ishte e porositur dhe e parapërgatitur nga ata që sot përgjërohen ndaj tij. Vetëm një fakt i thjeshtë: protesta e 8 shkurtit u organizua dhe u frymëzua për Ahmetajn dhe sipas rrëfenjave të tij. Nuk pati folës në tribunën e protestës pa iu referuar gojdhënave të shprehura nga ai. Pra, në këtë mënyrë, të krijohet përshtypja se kauza e PD-së në zgjedhje duket se është kauza a një të arratisuri nga atdheu i cili mban në kurriz akuza të rënda ligjore për vjedhje dhe korrupsion.
Por, a mundet ta shpëtojë PD-në një i akuzuar nga drejtësia për krime të tilla? Kjo jo vetëm se nuk e shpëton dot PD-në, por e nxin edhe më tepër. Kjo e shpie krizën e këtij subjekti politik në ekstreme të pariparueshme. Kriza e PD-së është shumë më e thellë dhe më e gjërë se fenomeni “Ahmetaj”. Ajo është krizë besimi, lidershipi, idesh dhe alternativash, krizë mes të resë dhe të vjetrës së perënduar që i ka lyer duart me gjak, krime dhe rrënime. Është krizë në sferat drejtuese të PD-së, por edhe në bazën e partisë. Refleks i këtyre kontradiktave janë një numur i madh partish që janë shkëputur nga partia mëmë. Ëshë një krizë mes shpresës dhe pesimizmit, mes demokracisë dhe pushteteve autoritare e bajraktare, mes kombëtares dhe antikombëtares.
E shumta, simbioza e dashurisë së Ahmetajt me PD-në tregon se PD-ja është kthyer në strofkën ku gjejnë mbrojtje të gjithë të akuzuarit nga drejtësia për krime të rënda. Kjo fushatë zgjedhore, i gjen liderat kryesorë të frontit opozitar nën akuza të forta, deri të dyshuar për krime monstruoze, si Berishën, Mediun, Metën, Kryemadhin e bashkë me ta edhe Ahmetajn – rekruti më i ri në këtë aleancë. Rreth kësaj aleance janë mbledhur eksponentët e krimit, jo vetëm brenda vendit, por edhe jashtë tij. Në mitingjet e PD-së në Romë nuk kanë munguar edhe të kërkuarit nga drejtësia si A. Llalla, etj. Ndërsa në Londër, policia vëndase gjeti rastin më të përshtatshëm për arrestimin e shqiptarëve me precedentë penalë.
Fenomeni “Ahmetaj” është produkt jashtëqitës i politikës “përtej të majtës dhe të djathtës”. Në fakt, teoria e “përtej të majtës dhe të djathtës”, e aplikuar sidomos në fushata zgjedhore, synon që elektorati të ngrihet mbi partitë politike, të zgjedhë alternativën më të besueshme, të mos jetë skllav i konservatorizmit tradicional partiak. Por te ne, ku çdo teori e doktrinë bastardohet, edhe ajo e “përtej të majtës dhe të djathtës”, e konkretizuar te Ahmetaj e të gjithë “ahmetajt” e tjerë, merr pamjen e mjetit të spekullimit, të tregëtisë politike. Dhe, ndër treguesit korruptivë, korrupsioni që shoqëron tregëtinë politike, është shfaqja më perverse e tij. DhePD-ja vazhdon ta japë këtë shfaqje. Këtë radhë me Ahmetajn.