Autizëm një fjalë
Që vonë e mësuam
Ashtu papritur
Gëzimet i harruam
Të gjithë habitshëm më panë
Ca më lënduan,ca më shanë
A thua vallë ishte faji im
Që disa prindër i shtyu ne krim?
Të tjerë më pranuan por ishin të paktë
Llogaritë nuk i kishin bërë saktë
Autizmi pa pyetur në sofër ju ul
Ashtu padashur një thikë në zemër u ngul
A-është autonomi
Atë që unë se kam,e ke ti
Ma shtrij nje herë të vetme dorën
Nuk dua salltanete,mbretit ja kam lënë kurorën
U-është zemra qe ulërin
Kur te mërzis,qenia më ngrin
E pastaj shpejt pendohem
Jam i ndryshëm,dua të pranohem
T- është trimëri i tillë jam
Kam shpirt,ashk kam xhan
E nuk kam tjetërkënd përvec jush
Nje përqafim i juaji,jetën ma mbush
I-është integrim
I lirë jetoj në habitatin tim
E nuk pres nga ju me zinxhirë të më rrethoni
Me lini te jem vetja,ndryshe më ngushtoni
S-është special,të tillë më bëri Zoti
A rëndon më shumë buzëqeshja a loti
E kështu jam dëshmitar i kalvarit tuaj
Kur ju vuani edhe unë vuaj
M-është mirësi e këtë e kam me shumicë
Jam prioritet nuk jam pakicë
Mos me gjyko,e mos thuaj unë apo ai
Diferencën e bën të qenit njeri
Sprovat janë për njerëzit më të mirë
Edhe pse trupi juaj nga plaget është nxirë
Më falni,pa faj jetën me siklete jua kam mbush
E di,jam i sigurtë,atje tej me mall më pret dikush
Gentjan Masha
Në respekt të gjithë atyre prindërve e të afërmve që kanë një sprovë të tillë në familjet e tyre. Zoti jua lehtësoftë e ju dhëntë durim e mos harroni se të gjithë sëbashku dorë për dore mund t’a bëjmë Autizmin të flasë.
