Vetëm pak kohë pas këngës “Kohën me kthy”, Kaltrina dhe Genci sjellin një version mjaft të ëmbël të saj, nën titullin “Nuk është njëjtë”. Ndjeshmëria që përcjellin vokali dhe pesha e fjalëve në këngë, tregon edhe njëherë se muzika e vërtetë është ajo që mbi të gjitha dëgjohet dhe jo shikohet. Dhe, pasi të keni dëgjuar duetin e lexuar intervistën, do të kuptoni pse Kaltrina është ajo që është dhe pse pas çdo kënge të saj, fshihet një hit.
Ariana Bregu: – Kaltrina, dueti “Nuk është njëjtë”, me Gencin e grupit Etnon, ka vetëm pak ditë që ka dalë dhe është kthyer që tani në një hit. Pse vendosët ta risillnit në këtë formë, këngën “Kohën me kthy”?
Kaltrina Selimi: – Si ide ishte shumë e mirëpritur nga unë, por ishte Genci ai që e mendoi gjithë punën rreth këtij projekti: si të përpunohej dhe si të vinte bashkë me videon si një këngë, mbi të gjitha, e këndshme.
– Në një tradhti që mban emrin e atij, fajtori është ai apo pala e tretë?
– Është ai! Nëse nuk do të donte ai, nuk do të ndodhte tradhtia, ndaj pse të gjykohet pala e tretë?
– Po Kaltrina, a është e njëjtë pas kaq vitesh?
– E njëjtë në shpirt, por ndryshe në pamje pasi vitet po ikin dhe lënë shenjë. Por, kam edhe një motiv më të madh për të jetuar e ai e ka emrin Tristan. (Qesh)
– Po në muzikë, çfarë të mban akoma të motivuar?
– Thjesht dashuria për muzikën, pa e lënë anash as publikun tim, që pret diçka nga unë.
– Është ndikues “presioni” i fansave për sjellje të projekteve muzikore?
– Është arsyeja më e madhe për të cilën punoj.
– Me çfarë të përngjet fuqia për të prekur zemrat e njerëzve përmes zërit?
– Përveç zërit, janë edhe vargjet e bukura dhe melodia e një kënge që prekin zemrat e njerëzve. Me çka më përngjan nuk di ta them, por që kanë një ndikim të madh, këtë e di, sepse me muzikë në jetë ndajmë edhe gëzimin, edhe vuajtjen.
– Duke kthyer kokën pas, ke patur ndonjë ide se do të ishe këngëtarja e njohur që je sot?
– Ka qenë një dëshirë e madhe e imja të arrija këtu ku jam. E shihja gjithmonë veten para publikut e në fund të ditës, për shumë vite, mbetej vetëm një ëndërr, por rëndësi ka që në fund u realizua.
– Unë nuk di një këngë tënden që të mos jetë kthyer në hit. E konsideron veten vajza e hiteve?
– Për vitet që kam punuar ndoshta kam një numër të konsiderueshëm të këngëve, por secilës i kam kushtuar shumë rëndësi dhe jam përpjekur të ketë më shumë cilësi sesa sasi. Megjithatë, është fat të kesh këngë të mira.
– Kaltrina e këngëve singëll apo e albumeve? (Qesh)
– Kaltrina e këngëve singëll! Fjala album nuk e di çka është. (Qesh) Nuk kam bërë ndonjëherë album.
– Cila është mënyra më e mirë për të testuar nëse një këngë do të pëlqehet në publik? Kur e kupton se ka për të ndodhur një gjë e tillë?
– Në fakt, nuk është se i kam testuar këngët te njerëzit. Unë dhe vëllai kemi qenë gjithmonë përzgjedhësit, por di një gjë, që kur isha në grupin Hana Band dhe në atë kohë, vëllai im i tretë ishte i vogël, kur ai i pëlqente këngët që po punoja, gjithmonë ato ishin edhe këngët më të pëlqyera për publikun. Kështu e kam kuptuar që fëmijët janë vula kryesore që siguron se një këngë do të ecë mirë.
– Është më e lehtë të këndosh për dashuri të humbura dhe zemra të thyera apo për marrëdhënie entuziaste, në kulmin e tyre?
– Baladat janë ato që më tepër flasin për dashuri të humbura dhe unë e gjej veten te baladat sepse aty më fle shpirti. I bie që më pëlqen t’u këndoj atyre zemrave të thyera. (Buzëqesh)
– Si e konsideron marrëdhënien me Dritonin?
– E përkryera ndoshta nuk ekziston, por lidhja jonë është aty afër.
– Çfarë kujton me nostalgji nga romanca e ditëve të para me të?
– Sapo ishim takuar dhe u desh të largoheshim nga njëri-tjetri për arsye se Dritoni jetonte në Londër. I kujtoj pa diskutim ato bisedat tona me orë të tëra përmes telefonit të cilat nuk na mjaftonin asnjëherë e përmes të cilave edhe njiheshim më mirë me njëri-tjetrin.
– Diçka që nuk ia ke thënë asnjëherë publikisht?
– “Edhe sikur dikush të ma kërkonte ta përshkruaja njeriun me të cilin doja ta kaloja jetën, nuk do kisha ditur ta mendoja më mirë se kaq sa je ti!”
– Çfarë ka ndryshuar Tristani në jetën e mami Kaltrinës?
– Ma ka zbukuruar, ndriçuar jetën akoma më shumë.
– Bën pjesë te këngëtaret që janë shumë aktive në dasma dhe mbrëmje muzikore?
– Kam qenë shumë aktive dhe vazhdoj të jem, por ndoshta largësia ka bërë të vetën.
– Ka një performancë që për një arsye ose një tjetër ka qëndruar më gjatë se të tjerat në mendjen tënde?
– Sinqerisht, çdo paraqitje para publikut është e ndryshme dhe e veçantë në mënyrën e vet, nuk mund të ndaj ndonjë.
– Klipet e tua tregojnë veç të tjerash edhe një Kaltrinë të dhënë pas modës. Sa i përkushtohesh dukjes, paraqitjes në skenë ose ditë pas dite?
– Jam akoma më e dhënë pas veshjes së përditshmërisë, pasi ndihem shumë më mirë dhe më komode sesa me veshje qoftë të ndonjë videoklipi, qoftë të paraqitjes sime skenike.
– A është muzika si moda, që gjithnjë rrotullohet dhe asnjëherë nuk e di se cila është veshja që do të rikthehet?
– Është e vështirë të japësh një mendim konkret për këtë sepse shumë nga këngët që dalin tani dallojnë nga të gjitha këngët e mëparshme të cilat të paktën unë i mbaj mend, por nga ana tjetër, ka edhe këngë të vjetra që po përpunohen dhe po kthehen prapë në hite.
– Një nga këngët që mendon se do t’u mbijetojë kohërave…
– Nëse flasim për të miat, është “Ditëlindja”.
– Diçka që do të kishe dashur ta bëje, veç muzikës?
– Muzika ka qenë gjithmonë e vetmja dëshirë, por pse jo në të ardhmen, në një moshë më të shtyrë, të jem një pedagoge e muzikës.
– Ke hasur shumë kritika e pengesa në rrugën tënde?
– Mund të kenë qenë vetëm pengesa të vogla, të tejkalueshme.
– Çfarë mendon për këngëtaret e reja, angazhimi i të cilave vërtitet më tepër te zhveshja dhe sensualja?
– Unë dëgjoj vetëm këngëtaret në kuptimin e plotë të fjalës. Kur e them këtë, mendoj për atë pjesë të këngëtareve që dinë të këndojnë dhe në realitet nuk ma vrasin syrin me zhveshjet. Në të kundërtën, s’i shikoj fare.
– Për çfarë je më shumë krenare?
– Që gjithçka që kam bërë deri tani, e kam arrit vetëm me forcat e mia.
– Çfarë ke më shumë kujdes në përzgjedhjen e njerëzve që të rrethojnë apo me të cilët shoqërohesh?
– Ne njohim shumë njerëz të mirë e fatkeqësisht, edhe të këqinj, me të cilët ndoshta na lidh puna, kurse në shoqëri është diçka krejt tjetër; aty futen vetëm ata të cilëve unë ua hap derën.
– A është gjithçka në vendin e duhur në jetën tënde?
– Në përgjithësi, është. Po të kërkoj diçka më tepër, do të jem mosmirënjohëse.
– Vazhdon të jetosh në Londër?
– Po, vazhdoj të jetoj në Londër dhe jam e obliguar të jetoj këtu edhe për 3 vite të tjera, derisa të bëhem nënshtetase angleze.
– Një periudhë, një ditë, një ngjarje që do të doje të kthehej sërish…
– Do të riktheja periudhën e adoleshencës dhe do ta jetoja më shumë, sigurisht.
– Çfarë është gjithçka për të cilën ke ëndërruar?
– Kjo që kam sot, familja në radhë të parë, pastaj edhe karriera ime.
– Duhet t’i mbajmë veshët hapur për ndonjë këngë të re tani që jemi në prag festash të fundvitit?
– Këtë vit, më vjen keq ta them, por s’do të ketë projekte të reja nga unë, kurse në fillim të vitit që vjen, shpresoj. (Buzëqesh)
– Meqë jemi këtu, ku do të të gjejnë festat?
– Në Londër.
