Si të kthehem mbrapa kur udhën nuk e di? Në çdo hap që hidhja, me mua ishe ti. Si më ngrite në lartësi, më hape krahët, më le të fluturoj, kur ishte dora jote, qe prangat m’i shtrengoi. Si më thua të iki prej teje te te largohem. Kur vec per imazhin tend digjem dhe pervelohem. Si me fal detin te na shtoje largesine. Kur ishte ky deti i cili dikur na fali lumturine. Si me thua vazhdoje jeten arrije qetesine. Kur ti tashme je bere oksigjen qe thith trupi ime. Si ma thua kete fjale zmer harroje dashurine. Kjo zemer per ty kundershtoi gjithë njerezine. Si më mbyll syte si sme le te te flas. Të te perqafoj forte të dua, dua të bertas. Nuk më behet vone se cfar thote njerezia per mua. Sikur zemren te ma coptonin serisht ty do te dua. Nesti Durres.
Nese sonte je ne vetmi, mos harro syte e mi. Kur ti i mbyll syte e tua. Mos harro fjalen që te kam thene shum te dua. Nëse sonte ti rri zgjuar… Kujtoje pak kohen e kaluar. Po te kapi nostalgjia. Eja dhe puthi buzet e mija. Nese me goje nuk e thua dot provoje me e shkrujt fjalen me te bukur ne bote. Nesti Durres.
Mes loteve do te shkruaj disa rreshta poezie. Te mbushura me fjal te embla dashurie… Po i shkruaj per ty o shpirti im qe zemren ma ke marre. Dhe te me shikosh ne sy nuk ke guxim sepse zemren ma ke coptuar shpirtin ma ke vrare. Ndoshta e ben pa dashje por mua po me lendon. Te lutem bej dicka se sa nuk eshte akoma vone. E ke ne dorë ti zemren time dhe me te ben cte duash. Por te lutem mos e hidh sepse dhe ti do te vuash. Nesti Durres.
