Oh, sa larg je dhe pse unë te ndjej shum afer, sepse te dua gjithnje e me shume. Hajde pra, foli zemres sime, qe edhe ajo te shkrije nga akulli qe e ka zene, sille djellin tend dhe driten e syve te tu qe edhe un te arrij me ne fund te shoh.. Eshte e veshtirë cdo gje duket e pamundur tashme, se ti nuk je me per mua, nuk rri më të me degjosh kur une te flas, nuk lexon kur une te shkruaj, nuk je me pranvera ime. E ku ti kerkoj une te gjitha keto tani? Duhet te dal ne rruge e të bërtas? Të kerkoj perseri nje yll tjeter më të mirë? Nuk mundem as kembet sme bejne me, e as ze e fuqi nuk kam qe te kerkoj dike, qe mund te jete mbase me i mirë se u mesova me ty.. Ta dish se kenaqem me ty edhe nqs e gjithe bota mund te zhduket, kenaqem me syte e tu edhe nqs sdo shoh sy te tjere me ne jeten time, kenaqem me ty, se vetem ty te dua aq shume. Prandaj me fol, hyr perseri ne porten e zemres sime dhe me fol, vetem me pershendet te pakten se me ka marre malli per zerin tend qe me ngroh, gjithmone.. Por ti i merzitur me mua, vetem më largohesh dhe mbase nuk arrin t’i degjosh fare keto fjale, qe vijne nga thellesite e shpirtit tim e qe jane vetem per ty. Mbase ste interesojne shume ose mbase nuk më beson më sepse asnjeher nuk me ke besuar! Dhe ti ike papritur pa thene me asgje qofte edhe Lamtumire. Ani.
Advertisement