Sikur kur shkruajmë për ndarjet, duket se atë, pra, ndarjen, disi e mbijetojmë më lehtë, sepse shprehemi dhe nga helmi i grumbulluar në zemër së paku një pjesë të vogël e largojmë nga brendia jonë! Por edhe ndarjet janë të shumëllojshme, ndarje të përhershme, ndarje të përkohshme, ndarje me familjarët, ndarje me të dashurën/in… Ah, kjo e fundit është vërtet ndarje që të trand nga koka gjer te thembra, këto lloj ndarjesh na bëjnë të lotojmë gjatë dhe në thellësinë e zemrës përgjithmonë të ruaj shijen e hidhur të kësaj ndarjeje.
Dariu, unë nuk do të shkruaj për përvojën time në këtë fushë, por do të doja të ngushëlloj për çfarë ke përjetuar dhe njëkohësisht të shpreh pajtueshmërinë me ty se “koha nuk po i shëroka plagët”, bile-bile më duket se i thellon edhe më shumë me kalimin e kohës, edhe pse kjo varet nga thellësia e lidhjes dhe pesha e ndarjes së përjetuar. Për mua, ndarjet janë sikur shkëput një pjesë të zemrës dhe personi që ikën e merr atë pjesë zemre me vehte dhe nuk e kthen më kurrë!
Ne kete mesnat te erret mua me ben shoqeri vetem kujtimi per ty. E di ti sa kam ndjerë vetmi dhe e di ti sa kam ndjerë dhembje per ty. Mora kete copë letre dhe thashë te tregoj sa ndjenja te shfrenuara kam per ty. Te tregoj se dita jonë e marteses do te jetë dita kur ne te dy do te jemi njerëzit me te lumtur ne bote, se paku ashtu une mendoj. Eh une jam larg jetoj si nje zog ne kafaz ne kete mergim te lig, por shpresa më mban gjallë. Kur mendoj se shume shpejt do te jem ne krahun tend ah saqë digjet zemra. Por edhe ti me ato mosbesimet e tua më vret. Më vret shume saqë nuk di si ta pershkruaj. Kam edhe shume të shkruaj por sot dua vetem te them te dua dhe asgje tjeter. Roi.
Advertisement