PREPOTENCË ME ZË TË ULËT …
Nga Agron BERDAJ
Që populli ynë ka përjetuar deri në ekstrem prepotencën shtetërore, kjo dihet nga të gjithë . Përballë kësaj të vërtete të dhimbshme ai , ka humbur më shumë lirinë , të drejtat kushtetuse , ato ekonomike , mundësinë për të qënë i barabartë në fushën e konkurencës së lirë dhe përpara ligjit . Por , këtë prepotencë, jemi mësuar ta përjetojme me zë të lartë , agresivitet të dhunshëm, të shoqëruar më rënime ekonomike , me dënime e internime në kohën e diktaturës komuniste . Në kohën e demokracisë kjo prepotencë shfaqet më e maskuar, por po aq vrasëse sa edhe ajo e regjimit komunist, përmes urisë , politikave rënuese ekonomike , sistemeve korruptive dhe tjetërsimit të pronave , përqëndrimit të pushtetit ekonomik në duart e monopoleve duke përbuzur konkurencën e lirë rtj . Por , të pataksur nga kjo lloj prepotence me zë të lartë e pushteteve shqiptare , në shumë raste nuk shikojmë, ose nënvleftesojmë prepotencën me zë të ulët . Madje, kjo shpesh na duket e këndshme ,një lloj mirësjellje shtetërore , një urtësi ku shteti, apo pushtetari, ulur gju më gju me popullin, realizon një prepotencë shëmbëllore , sa që njerzit shpesh mallëngjehen prej tyre , i mirëkuptojnë ata , preken në sedër nga premtimet e bëra duke pranuar me përulësi e kënaqësi mohimin e dhunimin e të drejtave të tyre . Pra , me këtë përulësi popullore , prepotentëve pushtetarë nuk u ngelet gjë tjetër veçse të përsosin metodën e ushtrimit të arrogancës , por natyrisht , ajo të bëhet gjithmonë , me zë të ulët . Një nga kategoritë shoqërore që e ka provuar arrogancën shtetërore si me zë të lartë, por edhe me zë te ulët , janë ish ushtarakët e dalë në lirim të parakohshëm . Me ta, papërgjegjshmëria shtetërore ka qënë e shkallës sipërore , shpërfillëse , poshtruese , hakmarrëse , e dhunëshme me qëllim denigrues, ku gjithmonë ka marrë ngjyra raciste . Në emër të të ashtuquajturave reforma në ushtri, qeveria demokratike fshiu me fshesë të hekurt gjithë inteligjencën ushtarake , duke e zvendësuar atë me besnikët e partisë , të pa aftë , pa kualitetet e duhura . Karshillëku i qeverisë së përmbysur nga populli në 23 qershor të vitit të shkuar, ndaj ushtarakëve në lirim ishte tepër çnjerëzor , madje edhe më keq , sikur ata , ish ushtarakët , të ishin robër lufte, pasi edhe të tillë , do të kishin fituar disa të drejta minimale më shumë , nga statusi ndërkombëtar i trajtimit të robërve . Ndërsa , qeveria e tyre ata , i hodhi si një send pa vlerë në rrugë , përbuzi vlerat dhe kontributin e tyre shoqëror, shkeli në mënyre flagrante ligjet dhe kushtetuten . Kryemonarku i kësaj partie , sipas karakterit dhe stilit të tij hakmarrës e përçarës , me një prepotencë , me zë të lartë, kundërshtojë disa vendime gjykatash që u jepnin të drejtë ish-ushtarakeve , madje edhe vendime të gjykatës kushtetuse . Me të njëjtën aktakuzë ndaj shtetit , me të njëjtin precedent ligjorë , të njëjtin kallëzim , nga gjykatat ka vendime të ndryshme , tjetër për besnikët e partisë , për ata që kishin miq dhe shokë politikanë , biznesmenë apo gjykatës dhe tjetra për ata që mbanin në dorë kryqin e perëndisë dhe që prisnin zgjidhje nga ”shën drejtësia” . Në se ky parlament do të ketë vullnetin e mirë ta shqyrtojë këtë çështje, patjetër se do të njihet me skandale të vërteta , me dhunimin e ligjit , me metodat korruptive në drejtësi , me diskriminimin e qëllimshëm të ish ushtarakëve. Por, me sa po duket, me ndërrimin e pushteteve , kjo kategori shoqërore po vazhdon të mbetet periferike në përkujdesjen shtetërore . Deri tani e vetmja gjë që ka ndryshuar është mënyra se si shfaqet nënvleftësimi ndaj tyre . Në se nga qeverisja e mëparëshme , ajo tregohej përmes një arrogance plot zhurme , një prepotence të tipit feudal , sot kjo arrogancë shfaqet me zë të ulët , më e butë e maskuar me një sentimentalizëm prekës , ndaj ish ushtarakëve, madje edhe duke u hedhur dorën në qafë , por pa u zgjidhur azgjë , pa mbajtur asnjë premtim, se as nuk është denjuar prej tyre të ndalojnë qoftë edhe penalitetet skandaloze te jashtëligjëshme të qeverisë së mëparëshme ndaj tyre . Pas premtimeve të bujshme se rilindja me marrjen e pushtetit do t’i zgjidhte hallet e tyre dhe se do të vinte në vend ligjin dhe dinjitetin e mëpërkëmbur të ish ushtarakëve , sot po ndodh e kundërta . Atyre , ndryshe nga kategoritë e tjera shoqërore , u kërkohet të jenë më të durushëm , të bëhen më patriotë se ç’janë , të presin edhe ca se arka e shtetit është gjetur bosh, pra as më shumë e as më pak, atyre u kërkohet të shtërngojnë rripin , të flijohen, por këtë radhë në emer të fitores të së majtës , të rilindjes. Nuk e di se si ju gjenerale Kodheli e nisni ditën e punës , por thonë se strateget dhe politikanët e mdhenj ushtarakë gjënë e parë që bëjnë është leximi i raportit të gjendjes moralo-politike te efektivave që ata drejtojnë . Ju në se e bëni këtë , nuk ju ka rënë ndonjëherë në sy, se jetëgjatësia e ushtarakëve është më e ulëta e shoqërisë , se ata më tepër se dy te tretat e jetes i kanë kaluar me shërbime dhe larg familjes , se me mijëra ushtarakë ndahen nga jeta për shkak të sëmundjeve profesionale , madje edhe në moshë të re , se në emer të detyres ata kanë privuar jo vetëm liritë e tyre, por edhe të familjeve dhe fëmijëve duke shërbyer në majat e maleve ku dhe shqiponja e kishte vështirë të bente folenë . A e dini ju, zonja ministre se sa ushtarakë janë ndarë nga jeta nga koha kur ju drejtoni këtë dikaster , po nga vitet nëntëdhjetë e këtej? Në se do t’i njihnit këto fakte vështirë se do të ishit kaq indiferente . Me këtë mospërfillje që edhe ju po tregoni , nuk do të jetë e largët dita që do të mbeteni si gjenerali i ushtrisë së vdekur , ju mbi dhe dhe armata e ish ushtarakëve nën dhe e vlerësuar nga qeverisjet e deritanishme , një barrë e rëndë për shoqërinë, e vlefshme vetëm përballë kutisë së votimit. Rilindja thotë se u vjen keq për ish-ushtarakët, se ata duhet të presin se ditë më të mira do të vinë për ta. Ish-ushtarakët nuk kanë nevojë për sentimentalizëm e për lëmosha , ata kanë nevojë të respektohet ligji nga shteti , t’u jepet ajo që u është mohuar dhe grabitur padrejtësisht. Dëgjohen zëra se problemet e ish ushtarakëve do të zgjidhen me ligjin e ri te sigurimeve shoqërore . Ashtu qoftë , por gjasat janë se do të kemi të bëjmë më shumë me një manovër të qeverisë , me hedhjen e disa thërrimeve për ish-ushtarakët , ku më shumë se të zgjidhet problemi, kërkon t’u mbylli gojën atyre . Hapësira e ligjit të siguracioneve nuk mund të përfshijë të gjitha problemet e fituara me ligj nga kjo kategori shoqërore , por të dhunuara nga qeveria e mëparshme. Pastaj, kontrata parazgjedhore me rilindjen, nuk ishte kjo që po dëgjojmë tani , por zgjidhja tërësore e problemeve menjëherë , por edhe në perspektivë . Ateherë pse mungojnë këto projekte në dikasterin e mbrojtjes , pse ky nënvleftësim ndaj premtimit të bërë , pse kjo heshtje? A nuk është kjo pjesë e prepotencës me zë të ulet ? Ndoshta gjeneralja Kodheli nuk e shikon të arsyeshme t’i lexojë këto rreshta , ca më shumë të japë edhe ndonjë përgjigje , por të paktën në respekt minimal të ish ushtarakëve i rekomandoj të rishikoni komedinë “Njw baba tepër “ Atje , zonja gjenerale flitet me mjaft vërtetësi për poshtërimin e ushtarakëve në pension nga shteti . Një gjeneral i lavdishëm në shërbim ndaj atdheut , në skamje në pensjon , në kohën kur shteti duhet t’i shërbente atij, i braktisur nga shoqëria dhe familja , i dhunuar nga gjeneralizmi shtet , ku ai , bashkë me gjeneraleshën , të kapur dorë për dore, nisen drejtë fundit të detit , drejt ferrit të nëndheshëm , për të shpëtuar nga një ferri po kaq mizor, ferri i poshtërimit shoqëror. Zonja gjenerale , pak rëndësi ka se si shfaqet prepotenca ndaj ish ushtarakëve , me zë të lartë apo me zë ulët , nga qeveria e kuqe ,blu apo roze , në përmbajtje është e njëjtë , ajo dhunon dhe rrënon ,nëpërkëmb të drejtat e një kategorie shoqërore njerzish, siç janë ish ushtarakët.
